Hipoteza na temat kwantowej teorii grawitacjiCzęść II. - Foton i półkwanty
autor: Arkadiusz Mazur data: 27.08.2010
2. Natura fotonu
Foton jest uważany równocześnie za cząstkę oraz za falę.
Jako fala elektromagnetyczna składa się z fazy dodatniej oraz fazy ujemnej.
Rys.2.1
faza ujemna faza dodatnia
Foton jako cząstka jest kwantem promieniowania elektromagnetycznego i składa się z półkwantu dodatniego oraz półkwantu ujemnego.
Pókwanty dodatnie reprezentują wychylenie przestrzeni w wymiarze magnetycznym do góry (górka na rysunku poniżej) a półkwanty ujemne – odwrotnie.
Rys. 2.2 Kwant gamma w wymiarze magnetycznym
Kwant gamma w wymiarze magnetycznym
Rys. 2.3 Grupa kwantów w wymiarze magnetycznym
Grupa różnych kwantów promieniowania elektromagnetycznego zakrzywiających czasoprzestrzeń w wymiarze magnetycznym (oś pionowa)
Półkwanty będąc składnikami cząstek zakrzywiają czasoprzestrzeń w wymiarze magnetycznym do góry lub do dołu.
Półkwant zaginający przestrzeń do dołu będziemy nazywali półkwantem - , a zaginający do góry będziemy nazywali półkwantem +.
Zdeformowanie czasoprzestrzeni przez półkwanty jest zgodne z krzywą Gaussa.
Rys. 2.4 Sposób zagięcia czasoprzestrzeni w wymiarze magnetycznym przez półkwant +
Półkwant + (oś pionowa – wymiar magnetyczny)
Rys. 2.5 Sposób zagięcia czasoprzestrzeni w wymiarze magnetycznym przez półkwant -
Kwanty światła będąc głównymi i jedynymi składnikami najmniejszych cząstek elementarnych (leptonów i kwarków) zaginają czasoprzestrzeń, w której się poruszają w wymiarze grawitacyjnym na minus.
Rys. 2.6 Sposób zagięcia przestrzeni w wymiarze grawitacyjnym przez kwant promieniowania magnetycznego złożony z półkwanta + oraz półkwanta -
Rys. 2.7 Sposób zagięcia czasoprzestrzeni w wymiarze grawitacyjnym przez jeden półkwant
Sposób zagięcia przestrzenie grawitacyjnej przez półkwant (oś pionowa – wymiar grawitacyjny)
Strefa zagięcia czasoprzestrzeni w wymiarze grawitacyjnym ma zasięg nieskończony tzn. sięga swoim wpływem do wszystkich obiektów we wszechświecie.
Półkwanty nie mogą istnieć samodzielnie mogą one istnieć tylko jako część cząstki elementarnej o niezerowej masie spoczynkowej.
Półkwanty podobnie jak fotony poruszają się po linii prostej z prędkością światła w przestrzeni zakrzywionej przez siebie samych.
koniec Części II