Poniższy artykuł odnosi się do tematyki prowadzenia działalności gospodarczej i porusza kwestie związane z formą księgowości, jaką stanowi podatkowa księga przychodów i rozchodów.
Jedną z najpowszechniejszych form księgowości jest księga przychodów i rozchodów. Często używa się jej skróconej nazwy - „KPiR”. KPiR jest zapisem dokonywanych przez nas operacji gospodarczych w formie przychodów i rozchodów. Rachunkowość swojej firmy możesz prowadzić samodzielnie lub za pośrednictwem biura rachunkowego.
Podatkową księgę przychodów i rozchodów mają obowiązek prowadzić:
- Osoby fizyczne,
- Spółki cywilne osób fizycznych,
- Spółki jawne osób fizycznych,
- Spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą.
Ustawowy obowiązek prowadzenia KPiR dotyczy również:
- Osób wykonujących działalność na podstawie umów agencyjnych i umów na warunkach zlecenia, zawartych na podstawie odrębnych przepisów,
- Osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg,
- Osób duchownych, które zrzekły się opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego.
Jednocześnie obowiązek ten nie dotyczy:
- Osób opłacających podatek dochodowy w formach zryczałtowanych,
- Osób wykonujących wyłącznie usługi przewozu osób i towarów taborem konnym,
- Osób wykonujących zawód adwokata wyłącznie w zespole adwokackim,
- Osób dokonujących sprzedaży środków trwałych po likwidacji działalności.
Należy zwrócić uwagę, że podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. Za niewadliwą uważa się księgę prowadzoną zgodnie z przepisami rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi. Księgę uważa się za rzetelną, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.
Rzetelność księgi podatkowej uznaje się również, gdy:
- Niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodu nie przekraczają łącznie 0,5% przychodu wykazanego w księdze za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub
- Brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie księgi, lub
- Błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny, lub
- Podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w księdze przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub przez organ kontroli skarbowej, lub
- Błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody księgowe.
Nadmienić należy, że zapisów w księdze dokonywać należy w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Istnieje także procedura postępowania w przypadku stwierdzenia błędu w zapisach. Należy poprawić je przez skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki. Błędy można również skorygować poprzez wprowadzenie do księgi niewpisanych dowodów lub dowodów zawierających korekty błędnych zapisów.
Tekst sporządzono na podstawie: Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).
Źródło: Rozporządzenie Ministra Finansów
Licencja: Domena publiczna