Co kraj to obyczaj.
Po zjednoczeniu Niemiec, które oficjalnie nastąpiło w październiku 1990 roku, okazało się że rozwiązania komunikacyjne i transportowe wschodniej części kraju zupełnie nie pasują do tych samych rozwiązań funkcjonujących na zachodzie. Wspólny dla obu części kraju rząd zaczął więc systematycznie i na wielką skalę dostosowywać system funkcjonujący na wschodzie do zachodnich standardów.
We wrześniu ubiegłego roku dzięki zaproszeniu jednego z kolegów miałem okazję popłynąć na polskiej barce trasą, którą doskonale znam, bo pływałem tamtędy wielokrotnie w latach 80-tych i 90-siątych XX wieku Podczas tego rejsu barką po drogach śródlądowych byłej NRD zaobserwowałem wiele zmian i ulepszeń, które zostały poczynione po zjednoczeniu. Oczywiście zmiany nie ograniczają się do śródlądzia, bo zmieniła się cała infrastruktura, powstały nowe rozwiązania komunikacyjne, estakady i obwodnice, znikło wiele wielkich zakładów, które zatruwały środowisko, itd., itp. Jednak podczas rejsu obserwowałem głównie kanał, który jest sukcesywnie poszerzany i umacniany, żeby z czasem zrównać parametry dróg wodnych w byłej NRD z parametrami reszty dróg europejskich.
Budowniczy kanału szczególnie dużą wagę przywiązują do rozwiązań ekologicznych. Pierwszy raz widziałem specjalne pomosty dla dzikich zwierząt, które umożliwiają im wyjście na brzeg po przepłynięciu kanału.
Postoje dla barek widywałem już wcześniej, nawet takie jak ten, w środku lasu ale wyposażony w śmietniki i dojazd do drogi publicznej.
Szczególnie solidnie umocnione są brzegi i dno kanału w miejscu, w którym przecina on autostradę.
Podczas gdy barka płynęła na zachód, kanał coraz bardziej sprawiał wrażenie placu budowy, na którym cały czas praca wre. W trakcie dostosowywania dróg śródlądowych byłej NRD do standardów zachodnich kanały są sukcesywnie poszerzane i umacniane.
Przed poszerzeniem kanału, najpierw trzeba wymienić wszystkie zawieszone nad nim mosty. Stare mosty są za krótkie dla nowej zwiększonej szerokości kanału, a często również za niskie dla coraz większych jednostek pływających.
Każdy nowy most jest stawiany w ten sposób, że jeden jego przyczółek przylega do brzegu starego kanału. Brzeg kanału przy tym przyczółku pozostaje w tym samym miejscu tylko jest umacniany.
Drugi przyczółek mostu jest od brzegu oddalony. Linia brzegowa zostanie w następnym etapie prac przesunięta do tego przyczółka i kanał zyska nową szerokość.
Po zakończeniu prac kanał wygląda mniej więcej tak.
Stopniowo znikają w ten sposób wszystkie wąskie odcinki kanałów w byłej NRD, w wielu jednak miejscach prace ciągle trwają.
