Krótko o tym jak człowiek nauczył się mówić....
Gdy słuchamy kogoś w obcym dla nas języku,poczatkowo jego wypowiedź jest dla nas niezrozumiałym potokiem słów,których nawet nie umiemy wyodrębnić,a co dopiero powtórzyć.Ale stopniowo , ucząc się języka,odróżniamy poszczególne wyrazy,poznajemy ich znaczenie,łączymy je w zdania.Tak uczy się mówic małe dzeiecko – naśladuje dźwięki,powtarza pojedyncze wyrazy,aż nauczy się składać sylaby w wyrazy , a wyrazy w zdania.Rozwój mowy trwa zasadniczo do szóstego roku życia. Wszelakie zaburzenia i wady wymowy u dzieci starszych, określane są jako opóźnienie rozwoju mowy.
Proces kształtowania się mowy ludzkiej prawdopodobnie przebiegał wtaki sposób:
Około 20.000 lat p.n.e. nasi praprzodkowie wydawali z siebie dźwięki nieartykułowane chcac pozrozumieć się ze swoimi towarzyszami , nazwać otaczające ich przedmioty , lub opisać wrażenia , uczucia i chęci.Pierwsi ludzie nie stanęli nagle przed koniecznością stworzenia mowy nagle i z niczego,juz z wczesniejszego okresu odziedziczyli rejestrzyk sygnałów dźwiękowych,którymi jeszcze dzisiaj porozumiewają się na przykład małpy człekokszałtne.Odziedziczony rejestr dźwieków pierwsi ludzie uzupełniali nowymi dźwiękami,z łączenia dźwieków powstawały pierwsze słowa,jako znak dźwiekowy dla określonej rzeczy,lecz zanim nasi przodkowie dążyli do tego niezmiernie długą drogą w swoim rozwoju.Umiejętność pisania rozwinęła się później.Najpierw powstawały rysunki na ścianach skał ,przedstawiające kształty zwierząt,na które polowano.Najstarszą formą posługiwali się Sumerowie,starożytny lud zamieszkujący na przełomie IV III wieku p.n.e. Mezopotamię.Rówież w dawnym egipcie i Chinach posługiwano się pismem obrazkowym.Człowiek bowiem od samego początku sojego istnienia chciał przekazywać swoje emocje i utrwalać swój ślad na ziemi,choć na pewno nie był jeszcze w pełni świadomy , po co to czyni.
Pierwszy afabet wynalziono w Syrii ok.1400 r.p.n.e w miejscowosci Ugarit. Wynaleziono go w celu przechowywania informacji handlowych i rachunków. Najwcześniejsze zapisy pochodzą z Syrii, Mezoptamii i Persji. Znaki utrwalono na wilgotnych tabliczkach glinianych przy użyciu ostro zakończonej trzciny, nadającej literom kształt nacięć lub klinów. Pisarze mieli do wyboru setki symboli, co utrudniało notowanie i odczytywanie informacji. Około 1400 r.p.n.e wznaleziono system składający się z 30 znaków. Archeolodzy znaleźli go właśnie w Ugarit w Syrii. Był to pierwszy alfabet, który później zaadoptowali Hebrajczycy, Fenicjanie i Grecy. Niezależnie jednak kształtowało się pismo chińskie. W odróżnieniu od innych systemów alfabetycznych, liczba symboli zwiększała się z upływem lat. W setnym roku naszej ery istniało ok. 9000 znaków, a dzisaj jest ich 60.000.