Szczerość – jedna z cech wygenerowanych przez społeczeństwo, zbliżająca człowieka do nieosiągalnego ideału, wymieniana tak często, że umyka nam definicja tego słowa(...)
Szczerość – jedna z cech wygenerowanych przez społeczeństwo, zbliżająca człowieka do nieosiągalnego ideału, wymieniana tak często, że umyka nam definicja tego słowa, więc bezczelnie zacytuję z Wikipedii i ukradnę także przypis z Wikicytatów, żeby dalej nie było żadnych wątpliwości;
Szczerość – wyrażanie tego, co się myśli (czuje) w sposób zgodny z rzeczywistością, oraz postępowanie zgodnie z tym, co się wyraża.
Szczerość – nieukrywanie swych zamiarów, uczuć, pragnień i myśli.
Także ta idealna szczerość łączy w sobie prawdomówność i brak zahamowań w wyrażaniu swego ja, niezależnie od sytuacji. Zabrania milczenia, półprawd... (…) etyki i zwykłej ludzkiej moralności. Niby dlaczego, hm? Bo nikt w definicji nie wspomniał o honorze i względzie na cudze uczucia, wydarzenia. Szczerość wyklucza całe otoczenie, kiedy obiekt pragnący być szczerym nie ma na tyle empatii by poddać się nurtowi otaczających go spraw. Smutne, ale zdarza się nazbyt często.
Poczet szczerych przyjaciół powie Ci, że nie wyglądasz najlepiej w nowym t-shircie swego ulubionego zespołu, pragnąc wykrzyczeć, że mają ochotę rzygać, patrząc na Ciebie. Taka hipokryzja w doborze słów nie przekreśla szczerości, bo przecież zależy im na Tobie, pragną Twego szczęścia i nie chcą sprawić Ci przykrości. To dobre podejście. Jednak, co się dzieje, gdy ktoś jest na tyle – tutaj drugie słowo odcinka – chamski by wyrazić swe odczucia w sposób najbardziej naturalny i bezpretensjonalny, jaki w tym ułamku sekundy przyjdzie mu do głowy? Wtedy sprawa znacznie się komplikuje. Przecież to niedorzeczne, niemoralne i grubiańskie zachowanie! Dlaczego? Bo komuś może się zrobić przykro, może stwierdzić, że słowa te to czysta złośliwość, że osoba ta nie darzy go taką sympatią, jak myślał. Przepraszam tych, którzy takie objawy szczerości biorą za przykład artystycznego wyrazu, cóż, są różne zboczenia, moi mili (Tutaj winien być jakiś emotikon, przebiegły uśmiech czy inny `lol`, niestety brakło mi dziś humoru, może dodam go innym razem).
Czy warto mówić, co się czuje i myśli z całą dosadnością? Odpowiedź brzmi: oczywiście, że tak! - Tak chyba odpowiedziałby każdy przeciętny obywatel, oprócz naturalnie fanów doktora Hause'a, którzy pragną być ironiczni i wywoływać skandale, o ile się na to odważą... Czy coś. Jednak w społeczeństwie dochodzi parę „ale” i „jeśli”, które zaprezentuję (gdyż ten artykuł już stracił cały ład i skład, co jest spowodowane zbyt dużą ilością endorfin w organizmie autorki):
a) Kocham Cię.
Ale: chcę się odciąć od Twoich prywatnych spraw; i tak postaram się Ciebie zmienić.
Jeśli: nie będę się wstydzić z Tobą pokazać; sytuacja materialna i społeczna mi na to pozwala; Ty mnie też kochasz.
b) Lubię Cię.
Ale: moi rodzice/znajomi Cię nie akceptują, więc będę przed nimi udawać, że Cię nie znam; nie będę z Tobą spędzać czasu, bo nie jesteś popularny.
Jeśli: posiadasz zespół wyidealizowanych przeze mnie cech; mam pewność, że nasze relacje nikomu nie zaszkodzą.
Przecież tak nie jest! - Krzyczcie tłumy – Przecież to podświadome! - Żachnij się cicho, reszto. Problem w tym, że ludzie najmniej szczerzy są sami ze sobą. Tak, to właśnie napisałam: Robimy z siebie głupszych i bardziej ograniczonych niż w rzeczywistości jesteśmy. Pogodzenie się z własnym „ja” okrzykujemy arogancją, grubiaństwem, a dawanie upustu emocjom i wrażeniom nazywany chamstwem. I tutaj przejdę do wspomnianego (i tym razem Wikisłownik idzie w ruch)...
chamstwo (język polski)
wymowa:
IPA: [ˈxãmstfɔ], AS: [χãmstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal. wymowa ?/i
znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbiór cech należących do chama; brak kultury
(1.2) daw., pogard. chłopi, lud
odmiana:
przykłady:
(1.1) Nienawidzę chamstwa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nieokrzesanie, ordynarność, grubiaństwo, prostactwo, wulgarność
antonimy:
(1.1) kultura, dobre wychowanie
Tym tokiem myślenia dojdziemy do konsensusu, że jest zaprzeczeniem kultury (biednych chłopów zostawię w spokoju, może innym razem skuszę się na opisywanie zmiany ich sytuacji społecznej etapami od średniowiecza po dzień dzisiejszy):
kultura (język polski)
wymowa:
wymowa ?/i, IPA: [kulˈtura], AS: [kultura]
znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) całokształt dorobku danej społeczności lub całej ludzkości
(1.2) umiejętność obcowania z ludźmi
(1.3) (o glebie) zdolność do nabywania sprawności [...]
przykłady:
(1.1) Interesuję się kulturą i historią dawnej Polski.
(1.2) Mój znajomy odznacza się wysoką kulturą podczas rozmowy z innymi.[...]
składnia:
kolokacje:
(1.1) kultura materialna / duchowa / społeczna / polityczna / fizyczna / języka; kultura narodowa / regionalna / ludowa • dobra / wartości kultury; kultura alternatywna
(1.2) kultura osobista [...]
synonimy:
(1.2) obycie, ogłada, savoir-vivre, bon-ton
Oczywiście, nie sposób nie zgodzić się z tym, że niektóre słowa są, jak splunięcie w twarz, a czasem i upokorzenie przyjmuje całkiem inny wymiar, potrafiąc zdominować resztę naszego życia, poprzez wywołanie zmian w psychice. Jednak działanie takie nie musi być celowe, a najczęściej nasze żądze i pragnienie (o ile są choć trochę zbliżone do standardów) nie wywołują aż takich turbulencji w otaczającym nas świecie, niezależnie od tego, co sami o tym uważamy (tak, inni mają to w głębokim poważaniu, o to mi chodziło). Nie bądźmy więc przewrażliwieni ani będąc szczerymi, ani czując się urażeni czyimś „chamstwem”.
Odróżnienie szczerości od chamstwa nie jest trudne, przynajmniej dla większości jednostek, których inteligencja plasuje się w ramach określanych jako „średnia”. Pora teraz na moją chwilę szczerości;
Wszystko to dążyło do przedstawienia tylko jednej, jedynej prośby do każdego, kto tu dobrnął bądź w pchany ciekawością, przewinął tekst do tego miejsca:
Bądźcie amoralnymi, zbyt wylewnymi, krzywdzącymi wszystkich łajdakami, bo będzie to lepsze niż okłamywanie ich i zdrowsze niż okłamywanie siebie.
Postscriptum:
Przepraszam za formę, ale cierpię na potężne rozproszenie uwagi. To mój pierwszy artykuł tutaj, mam więc nadzieję, że... nie okaże się tak zły, jak myślę, że mógłby się okazać. Na swoją obronę napiszę jeszcze, że ostatnio mało śpię i mało myślę, ale miałam silną potrzebę uzewnętrznienia się, a pisząc to zdanie, nie pamiętam nawet od czego zaczęłam.