Homeopatia i pamięć wody - cz.8. (ostatnia).

Ludzie nauki – badacze wody

Temat pamięci wody wywołuje ciągle wiele kontrowersji. I jest to zupełnie zrozumiałe, ponieważ brak jest powszechnie dostępnych publikacji na ten temat. Niektórzy uważają, że trąci to jakąś „magią” doszukując się tu nawet powiązań tzw. „diabelskich” J. Inni z kolei zarzucają teorii o pamięci wody albo „nienaukowość”, albo naukową herezję szydząc jednocześnie z tych, którzy temat podejmują. Zazwyczaj chłopcem do bicia staje się nieżyjący już prof. Jacques Benveniste, „laureat” dwóch nagród anty-Nobel przyznanych mu przez Uniwersytet w Harvardzie. Przyjdzie czas, kiedy ci, którzy przyznali te nagrody, będą się tego wstydzić.

Przeciwnicy teorii o pamięci wody zazwyczaj nie mają pojęcia, jak wielu uznanych naukowców zajmuje się sprawą. Dlatego uważam, że warto przybliżyć niektóre uczelnie i nazwiska, bowiem badaniem własności wody zajmowało się i zajmuje wiele prestiżowych uczelni i instytutów badawczych z całego świata. Berkeley University, Massachusetts Institute of Technology, London Royal Academy, Instytut Pasteura w Paryżu, Uniwersytet im. Łomonosowa w Moskwie – to tylko znaczące przykłady.
Liczni światowi badacze stwierdzili na podstawie wielokrotnie przeprowadzanych eksperymentów, że woda dysponuje tzw. „pamięcią molekularną” i jest NOŚNIKIEM INFORMACJI. Jak już powiedzieliśmy – teza ta jest ciągle bardzo kontrowersyjna i wzbudza wiele emocji. Samo zjawisko pamięci wody miał odkryć Francuz Jacques Benveniste w 1988 r. Na ogół przypuszcza się, że poza Benveniste nikt inny z tzw. „poważnych” naukowców nie zajmował się pamięcią wody. Nie jest to prawdą.

Warto zaznaczyć, że wśród licznego grona naukowców zajmujących się badaniami wody jest przede wszystkim wielu naukowców rosyjskich i japońskich, którzy nadal wiodą prym w jej badaniach. Wymieńmy przynajmniej czołowe z najważniejszych postaci zajmujących się tematyką wody, jej pamięci oraz wpływu na żywe organizmy:

prof. Witold A. Bakhir, członek Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych i Technicznych,
prof. Jurij A. Rachmanin, ekspert WHO, wiceprzewodniczący Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych,
prof. Stanisław Zenin, fizyk, chemik, biolog i filozof w jednej osobie,
dr Władimir Kondratow, ekspert w dziedzinie badania struktury wody,
prof. Paweł Goskow, kierownik Wydziału Informatyki Państwowego Ałtajskiego Uniwersytetu technicznego, członek Rosyjskiej Akademii Nauk,
prof. Jewgienij Fiesienko, Dyrektor Instytutu Biofizyki Komórki Rosyjskiej Akademii Nauk,
dr Wiktor D. Płykin, członek Międzynarodowej Akademii Informatyzacji przy ONZ, członek Rosyjskiej Akademii Nauk,
prof. K.K. Korowin,
prof. Elena Burłakowa, Instytut Fizyki Biochemicznej Rosyjskiej Akademii Nauk,
dr. Gen Nikiforowicz Szangin-Bieriezowskij,
Prof. Ernst Rifgatowicz Mułdaszew, światowej sławy rosyjski lekarz i naukowiec,
Japończyk Masaru Emoto,
dr Wolfgang Ludwig (1927-2004), niemiecki fizyk z University Temple w Filadelfii, doradca Word Research Foundation w Los Angeles, m.in. autor książki „Woda – fenomen polaryzacji – nośnik informacji –środek leczniczy”
dr Enzo Ciccolo, biolog z Cooperative Nuova z Mediolanu
dr Horst Felsch, dyrektor Laboratorium Inżynierii Lądowej, Wodnej i Ochrony Środowiska w Fieberbrunn w Austrii,
Peter Kokoschinegg (Instytut Biofizyki i Badań Promieniotwórczych w Wiedniu).
prof. Giuliano Preparata (1942-2000) z Uniwersytetu w Bari,
prof. Emilio del Giudice (Włochy),
prof. Lee H. Lorenzen (New Jersey Institute of Technology, Newark, USA),
· prof. dr C.W. Smith (Wydz. Elektroniczny Uniwersytetu w Salford w Wielkiej Brytanii),
dr František Kožišek (Państwowy Instytut Zdrowia, Praha),
prof. Mu Shik Jhon (1931-2004) – profesor na Uniwersytecie Dongguk, prezydent Koreańskiej Akademii Nauk i Techniki, światowej sławy autorytet w dziedzinie badań wody,
prof. Ivan Engler, kierownik Wydziału Medycyny Komplementarnej ma Uniwersytecie w Bratysławie,
Theodor Schwenk (1910-1986), inżynier i antropozof, , założyciel Instytutu Nauki Płynów (Institut für Strömungswissenschaften) w Herrischried (Niemcy) i jego kierownik w latach 1960-1975,
dr Peter Augustin, niemiecki lekarz i biolog,
dr Shui-Yin Lo, amerykański fizyk chińskiego pochodzenia,
prof. Harry Eugene Stanley, amerykański fizyk, wybitny naukowiec zajmujący się wieloma dziedzinami wiedzy, wykładowca z Boston University i wielu światowych uczelni, jeden z pionierów nauk interdyscyplinarnych, laureat prestiżowych nagród; wiodący ekspert w dziedzinie fizyki wody zajmuje się badaniem nietypowych zachowań płynnej wody,
prof. Kurt Wüthrich, szwajcarski chemik, biolog molekularny i biofizyk ze Szwajcarskiego federalnego Instytutu Technologii w Zurychu, laureat Nagrody Nobla z chemii w 2002 r.,
prof. Martin Chaplin z South Bank University of London, wiodący ekspert w dziedzinie strukturalnej budowy wody,
prof. Rustum Roy, jeden z czołowych naukowców pracujących w USA, członek kilku narodowych akademii naukowych (szwedzkiej, rosyjskiej, indyjskiej, japońskiej), właściciel 24 patentów, autor ponad 1000 publikacji naukowych, wykładowca najważniejszych amerykańskich uczelni, określany jako „mistrz interdyscy-plinarności i nauczania zintegrowanego”,
prof.inż. Bohumil Vybíral, fizyk z Uniwersytetu Hradec Králové,
dr Lionel Milgrom, chemik i homeopata z London College of Homeopathy,
dr Fereydoon Batmanghelidj – amerykański lekarz i naukowiec irańskiego pochodzenia, popularyzator wody jako podstawowego medium uzdrawiającego, autor przetłumaczonej na 15 języków książki „Twoje ciało głośno krzyczy o wodę”,
dr Henry Eyring (1901-1981), amerykański chemik, prezydent American Chemical Society,
dr David Schweitzer (wnuk dr Alberta Schweitzera), amerykański pionier medycyny naturalnej,
Wilfried Hacheney, niemiecki fizyk i inżynier metalurg zajmujący się od kilkudziesięciu lat badaniami wody i jej struktury,
prof. Jurij Usajewicz Naberuchin, chemik, specjalista w dziedzinie spektroskopii wody i roztworów wodnych Uniwersytetu w Nowosybirsku, autor ponad 100 prac naukowych i czterech książek,
prof. Jagadish Chandra Bose (1858-1937), wszechstronnie uzdolniony i wykształcony hinduski fizyk, biolog, botanik, archeolog, biofizyk, pionier badań nad falami radiowymi, mikrofalami optycznymi oraz działaniem mikrofal w tkankach roślin,
prof. Konstantin Michajłowicz Rieznikow, prowadzący katedry farmakologii Państwowej Akademii Medycznej w Woroneżu w Rosji,
dr Anders Nilsson, chemik i fizyk z laboratorium synchrotronowego Uniwersytetu Stanford w USA,
prof. Hidemitsu Hayashi, dyrektor Instytutu Wody w Tokio,
prof. Sanetaka Shirahata, biolog molekularny, specjalista z Kiusiu University w Japonii.

Nie jest również prawdą, że to Jacques Benveniste – jako pierwszy odkrył zjawisko pamięci wody. Pierwsi byli Rosjanie – zespół dr Gen Szangin-Bieriezowskiego (pisałem o nim w artykule „Homeopatia i pamięć wody cz.1.)

Nie sposób nie wspomnieć również innych pionierów-badaczy wody: Wiktora i Waltera Schaubergerów (ojca i syna) oraz Johannna Grandera. Jednak prekursorem badań nad pamięcią wody był twórca homeopatii Samuel Hahnemann.

**********************************************************************************

I jeszcze kilka słów na zakończenie.

Serdecznie dziękuję tym wszystkim, którzy zainteresowali się moimi tekstami dotyczącymi homeopatii i pamięci wody. Mam na myśli przede wszystkim tych, którzy wspierali mnie swoją życzliwością i którzy zechcieli poznać nową dziedzinę wiedzy. To wielka frajda – pisać dla takich, jak WY i mieć w związku z tym poczucie jedności – myśli i postaw. Tych fajnych myśli i fajnych postaw – pełnych wiary w lepszy świat i w to, że stanowimy jedność – cała ludzkość.

Mam również autentyczną wdzięczność dla tych, którzy stali się z własnego wyboru moimi przeciwnikami. Niektórzy odrzucali moje teksty uzasadniając – „NIEPRAWDZIWE INFORMACJE”. I tu mam dwie uwagi.

Pierwsza uwaga – nie sprawi Wam chyba kłopotu, jeśli poproszę o wskazanie, które informacje są nieprawdziwe. Bo – prawdę mówiąc – leniliście się nieco. Żadnego uzasadnienia… Tak się nie godzi. To zwyczajna łatwizna.

Druga uwaga – zakładam, że nie posądzacie mnie o kłamstwa? W takim razie jestem albo bezdennie naiwny, albo piszę po prostu bajki :), ale za to - bedę nieskromny - z fantazją! W takim razie przyznacie mi chyba rację (co do naiwności albo bajkopisarstwa) ? :) Zresztą – nieważne…

Ważne jest coś innego. Temat został wywołany dyskusją spowodowaną przesłaniem Masaru Emoto dotyczącym wody w Fukushima. Otóż gdyby nie Wy, kochani, nie zamieściłbym moich tekstów. W dużej mierze dzięki Wam pojawiły się one na EIOBA, bowiem nie zamierzałem wcześniej ich tu publikować. To przede wszystkim Wy spowodowaliście, że uznałem, że pole nieświadomości i niewiedzy w tej dziedzinie oraz zacietrzewienia jest na tyle duże, że powinienem podzielić się z innymi otrzymaną przeze mnie wiedzą. Co z nią każdy zrobi, jaką nadal będzie przyjmować postawę – to już nie moja sprawa. Każdy ma prawo żyć we własnym świecie. Jak chociażby prof. zw. dr hab. med. Andrzej Gregosiewicz, którego jestem zdecydowanym fanem. Fanem inaczej… :) http://www.psychomanipulacja.pl/tem/homeopatia.htm

DZIĘKUJĘ WSZYSTKIM!:)

Koniec części 8 – ostatniej.

Fragment książki „Sekrety wody”.

Wszelkie prawa zastrzeżone

Zamieszczenie całego artykułu na innym serwerze czy w publikacji drukowanej jest możliwe tylko za zgodą autora. Domyślnie autor zgody nie udziela. Istnieje możliwość uzyskania takiej zgody poprzez bezpośredni kontakt z autorem.

społeczeństwo