28 marca 2011 roku pierwszy system „Iron Dome” został wstępnie rozmieszczony w miejscowości Beer Szewa.
Pomimo krótkiego czasu jaki minął od jego rozmieszczenia system ten z powodzeniem zestrzelił wystrzelone przez Hamas rakiety. W ten sposób Izrael po raz pierwszy otrzymał skuteczną obronę przed ostrzałem ze strony Hamasu.
System Iron Dome powstał by osłaniać wybrane obszary Izraela przed pociskami artyleryjskimi, moździerzowymi oraz rakietami wystrzelonymi przez islamskich terrorystów z terytorium Palestyny ( w latach 2000 – 2008 na Izrael wystrzelono około 4 000 rakiet i pocisków moździerzowych). Prace nad nim zostały rozpoczęte w 2008 roku i były prowadzone przy wsparciu finansowym USA.
Działanie tego systemu jest następujące - radar ustawiony w stronę przewidywanego kierunku ataku obserwuje przestrzeń powietrzną nad obszarem na którym mogą znajdować się wyrzutnie wrogich rakiet, jeśli przeciwnik odpali rakietę radar rozpoczyna jej śledzenie i podaje jej położenie do centrali kierowania ogniem, gdzie wyliczana jest jej trajektoria. Jeżeli ta rakieta ma spaść na teren zamieszkały z wyrzutnii zestawu startują pociski przechwytujące, których zadaniem jest zniszczenie celu.
W obecnej konfiguracji jest to system mobilny składający się z:
1. pomieszczenia kierowania ogniem (w kontenerze umieszczonym na ciężarówce 6×6),
2. radaru wykrywającego cele i naprowadzającego na nie pociski (jest to radar EL/M-2084 typu AESA, pracujący w paśmie S, wyprodukowany przez Elta Systems, także umieszczony na ciężarówce 6×6),
3. wyrzutnia przeciwpocisków na ciężarówkce, z której na miejscu rozmieszczenia jest zdejmowana, w baterii jest 3 wyrzutnie
Znane parametry systemu:
> zasięg pocisków przechwytujących 4-70 km,
> liczba pocisków w pojedynczej wyrzutni – max 20 (4 rzędy po 5 pocisków),
> czas reakcji (od wykrycia do odpalenia pocisku) ok. 15 sekund (taki czas uznano za zbyt długi i przed przyjęciem systemu do uzbrojenia ma być on zmniejszony, być może nawet do 7 sekund),
> koszt opracowania systemu wyniósł ok. 215 mln USD.
Dane pocisku przechwytującego „Tamir”:
> długość: ok. 3 m, średnica 160 mm, masa ok. 90 kg,
> koszt 1 pocisku przechwytującego wynosi wg różnych źródeł od 35 000 do nawet 100 000 USD (to dużo więcej niż wynosi koszt 1 rakiety Quassam które ma niszczyć)
Właśnie z powodu wysokiego kosztu pocisków i długiego czasu reakcji "Żelazna Kopuła" jako system obronny jest krytykowana przez niektórych wojskowych. Trzeba też wspomnieć, że jego konkurentem był laser MTHEL, którego koszt jednego strzału szacowany jest tylko na kilka tysięcy USD.
Współcześnie do obrony przed wrogim ogniem artyleryjskim (pociskami z haubic kalibru 122-155 mm, pociskami moździerzowymi kalibru 120 mm i rakietami o kalibrze od 122 mm) wykorzystywane są zestawy artyleryjskie (MANTIS/Skyshield, Centurion/Phalanx). Są one skuteczne jednak posiadają bardzo mały zasięg i tym samym mogą bronić niewielkiego obszaru. Wady tej nie posiadają zestawy rakietowe, jednak ze względu na ich bardzo duży koszt prawie wcale nie są tworzone. Jedynym wyjątkiem jest właśnie izraelski system „Żelazna Kopuła”.
Przydatne linki:
[2] arsenał islamskich terrorystów
[3] artykuł na haaretz.com
Więcej o ciekawych sprzęcie wojskowym
(śmigłowce hybrydowe - następcy klasycznych śmigłowców, V-44 - większy brat Osprey'a, przegląd lądowych laserów itd)
znajdziesz na Fire-At-Will
Źródło: http://eshelon.wordpress.com/2011/04/02/rakietowe-zestawy-c-ram/