5 maja obchodzimy Europejski Dzień Walki z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych.
A taka dyskryminacja może pojawić się wszędzie. W pracy, w domu, na podwórku. Zjawisko, które okazuje się być bliskie. Bo albo dotyczyło nas samych, albo kogoś z otoczenia.
Wiadomym jest, że każdy człowiek jest inny. Inny mentalnie i inny fizycznie. Istniejące podobieństwa klasyfikują ludzi do poszczególnych grup sprawiając, że ludzka natura w ludzkim, człowieczym ciele staje się nieobliczalna mieszanką wybuchową.
Dyskryminacja tyczy się przeróżnych zjawisk, jakie współcześnie zachodzą. Te kwestie to przede wszystkim seksualność, religia, wielokulturowość i wielorasowość czy dyskryminacja ze względu na istniejącą niepełnosprawność.
Wszystkie te zagadnienia są trudne dla osób zainteresowanych, ponieważ godzą w ich najgłębsze uczucia.
Dyskryminacja to rodzaj wykluczenia, jakie zachodzi miedzy członkami poszczególnych grup. Wykluczenie społeczne jest zjawiskiem ciężkim do przejścia. Zdarzają się przypadki tzw śmierci cywilnej. Art. 32. Konstytucji RP
1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.
Fakt bycia osobą niepełnosprawną nie przyzwala nikomu na jej poniewieranie. Jakakolwiek pomoc winna być bezinteresowna a nie z litości. Dowartościowywanie się kosztem losu takich ludzi jest po prostu haniebne i pozbawione zwyklej ludzkiej empatii.
Etykieta kulturalnego człowieka zobowiązuje do pomocy drugiemu człowiekowi, jeśli ten jest słabszy i takiej pomocy potrzebuje. Nigdy nie odmawia się oferowanej pomocy.
Człowiek niezależnie od tego, co ma jest tylko i wyłącznie człowiekiem. Istotą rozumną. Nieliczni mogą zakwalifikować się do grona ludzi kulturalnych. Do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje innych ludzi, bo tak jest skonstruowany.
Idąc za wikipedią „Handicapizm (ang. handicap - niepełnosprawność, przeszkoda) - niechęć, wrogość względem osób niepełnosprawnych. Uprzedzenie może przejawiać się zarówno bezpośrednią agresją (III Rzesza - uprzedzenie awersyjne) jak i np. lekceważeniem potrzeb osób niepełnosprawnych w architekturze (uprzedzenie dominatywne). Skutkiem handicapizmu jest odczuwanie przez nich poczucia wykluczenia ze społeczeństwa.” W literaturze anglojęzycznej używa się zamiennie terminów handicapism i ableism.
Nic ani nikt nie ma prawa do tego, aby dyskredytować człowieka tylko dlatego, ze nie przystaje do danej grupy, środowiska. a jak to może wyglądać w przyszłości? W końcu obie grupy powinny uświadomić sobie, zdawać sobie sprawę z istniejącego problemu, który od lat zamiatany jest pod dywan.