05 - 2011 (20 cz II )
"Jedynym dowodem na to, że istnieje jakaś pozaziemska inteligencja, jest to, że się z nami nie kontaktują"
Albert Einstein
Rozbite UFO z Aztec (NM) cz.2
Newton był bogatym nafciarzem z Denver. Jack Cabot, który grał jedną z głównych ról w „King kongu”, był w czasie wojny porucznikiem sił powietrznych i odbywał służbę wojskową w lotnictwie transportowym. Można sobie wyobrazić jak bardzo zainteresowała go historia opowiadana podczas gry w golfa o tajemniczej kraksie niedaleko miejscowości Aztec w stanie Nowy Meksyk. W całej historii swój udział ma jeszcze jeden mężczyzna – Leo Gebauer. Przez lata sądzono , że to właśnie Gebauer jest tajemniczym dr G, o którym w swojej książce pisał Frank Scully. Tymczasem Leo Gebauer był szefem laboratorium technologii lotniczych w Phoenix i Los Angeles i z pewnością nie był dr G, tylko miał powiązania z inną interesującą postacią – z dr Carlem Augustusem Heilandem, prowadzącym badania nad magnetyzmem. Natomiast tajemniczy dr G z książki Scully’ego nie był postacią, a całą grupą wybitnych naukowców pracujących nad nowymi technologiami wojskowymi. Na dr G składały się takie postaci jak Vannevar Bush, Detlev Bronk, Jerome Hunsaker, Horace Van Valkenburgh czy John von Neumann. Naukowcy ci pracowali przy najtajniejszych projektach naukowych armii amerykańskiej takich jak Project Manhattan czy Project Philadelphia. To co ich łączyło to zainteresowanie zasadami działania pola elektromagnetycznego.
Historia opisana przez Franka Scully’ego została uznana w latach 50-tych za zwykłe oszustwo. Dziś wiadomo że na taką opinię pisarza pracował również kontrwywiad, który chciał jak najszybciej wyciszyć całą sprawę. Niemalże 40 lat później William Steinman napisał książkę pt „UFO crash at Aztec”, która była efektem jego własnego śledztwa w sprawie rozbitego UFO w Nowym Meksyku. Nie jest do końca jasne w jaki sposób Frank Scully wpadł na trop tej katastrofy i skąd zdobył swoje informacje. Podejrzewa się, że natrafił na pamiętnik jednego z uczestników tamtych zdarzeń, i na jego podstawie powstała książka „Behind the Flying Saucers”, którą wydano w Kanadzie na Wyspie Księcia Edwarda. W książce można także znaleźć opis dysku. Mityczny dr G opisuje, że ma on metalowy pierścień, który obracał się dookoła kabiny pojazdu. Postawiono wówczas teorię, że pojazd poruszał się w chmurze magnetycznej – takiej samej jaka istnieje dookoła ziemi. Na powierzchni pojazdu nie można było dostrzec żadnej śrubki czy nita, a tablica rozdzielcza składała się z guzików. Zewnętrza powłoka przypominała aluminium, lecz była tak twarda, że nie dała się przepalić nawet przy użyciu palnika. Odnaleziono dwa urządzenia, które naukowcy uznali za zegary, służące do odmierzania czasu. Wskazówka na jednym z tych instrumentów potrzebowała 29 dni aby zatoczyć pełne koło. Nasunęło to naukowcom pomysł, że napęd latającego spodka może mieć coś wspólnego z magnetyzmem. Dzień magnetyczny to 23 godziny 58 minut, co daje 29 dni składających się na magnetyczny miesiąc. W niektórych miejscach Ziemi istnieją tzw uskoki magnetyczne. W USA takie uskoki są w Nowym Meksyku i Oregon. Wpływ na siły magnetyczne może mieć także eksplozja nuklearna.
Szukając odpowiedzi na pytanie co zestrzeliło latający spodek o 5 nad ranem 25 marca 1948 r. nie ulega wątpliwości, że został on przechwycony przez każdy z trzech radarów zainstalowanych w tym rejonie. Wszystko wskazuje na to, że radar zakłócił pracę latającego spodka, nad którym załoga utraciła panowanie i pojazd kołysząc się na boki runął na ziemię. Wiadomo jest, że UFO pojawiało się często w latach 40-tych i 50-tych nad tajnymi instalacjami wojskowymi w Nowym Meksyku. Laboratorium w Los Alamos zgłosiło nawet zapotrzebowanie na działka przeciwlotnicze. Latający spodek uderzając o ziemię spowodował pożar traw w miejscu zwanym Hart Canyon. Taki pożar był potencjalnie niebezpieczny, bo mógł zagrozić instalacjom naftowym i dlatego o świcie natychmiast przybyli w to miejsce ludzie pracujący dla firmy naftowej El Paso Oil, żeby sprawdzić stopień zagrożenia. Sądzono, że trawy zapaliły się od uderzenia pioruna. Szybko okazało się, że pożar był niewielki i wygasał bez potrzeby używania sprzętu gaśniczego, jednak to, co wprawiło wszystkich w zdumienie, to był widok zarytego w ziemi latającego spodka. Wieść o niezwykłym obiekcie jaki spadł z nieba szybko obiegła okolicę i na miejsce zdarzenia zaczęło przybywać coraz więcej ludzi. Ludzi paliła ciekawość, ale bojaźliwie trzymali się z daleka od nieznanego obiektu. W tłumie gapiów pojawiło się także dwóch policjantów. Jeden z nich był lokalnym gliną, tego drugiego nikt nie znał. Mówił on, że jest policjantem z miejscowości Cuba w stanie Nowy Meksyk. I twierdził, że śledził ten spodek przez całą noc.
Sam spodek sprawiał wrażenie jakby był odlany z formy i był zrobiony z jednego kawałka metalu. Jego pokrycie nie błyszczało jak świeżo wypolerowane aluminium i raczej było matowe. Nigdzie nie można było dostrzec na obiekcie żadnych spawów ani połączeń. Kilku młodych ludzi wspięło się na spodek i zaczęło badać wypukłość w jego centrum. Znajdowały się tam niewielkie iluminatory pokryte lustrzaną szybą. Było ich osiem i jeden z nich był uszkodzony. Jeden z ludzi zaczął postukiwać kluczem do śrub w poszycie kadłuba. Robił to w sposób przypadkowy sam nie wiedząc czego tak naprawdę szuka. Po którymś puknięciu ze spodka nieoczekiwanie wysunęły się schody – kilku śmiałków weszło do środka. Wewnątrz spodka znaleziono martwe ciała kosmitów, było ich 14 a wg. niektórych 16…
c.d.n.
Opracowała:
Ania - Nibiru
Źródło: Nowaatlantyda.com