Zgodne z regułami ułożenie papy termozgrzewalnej warunkuje optymalne wykonanie pokrycia dachowego, a w konsekwencji wieloletnią eksploatację dachu bez żadnych problemów.
Papę termozgrzewalną można zastosować jedynie wówczas, gdy podłoże i warunki środowiskowe na to pozwalają, zgodnie z tym, co napisano poniżej. W zależności od wielkości i rodzaju podłoża należy przewidzieć zastosowanie spoin dylatacyjnych na tych obszarach, gdzie powierzchnia pokrycia powinna być niezależna od podłoża. W każdej sytuacji należy zastosować wszelkie odpowiednie środki.
W każdym razie zawsze trzeba wstępnie "przymierzyć" arkusze papy do miejsca ułożenia, to znaczy rozwinąć rolki na ich ostatecznym miejscu, a następnie zwinąć ponownie tak, aby poprawnie przeprowadzić układanie. W ten sposób można wcześnie rozpoznać ewentualne wady w papie i w podłożu. Papę, oczywiście, stosujemy zgrzewając z podłożem stroną pokrytą folią termiczną.
Płomień palnika powinien dotykać powierzchni papy w kierunku do podłoża, co umożliwia odpowiednie podgrzanie masy bitumicznej nie powodując spalenia plastomerów wzmacniających i jednocześnie "przygotowując" podłoże (przez podgrzewanie). Staje się ono w ten sposób podatne na "przyjęcie" masy izolacyjnej.
Dobrym wskaźnikiem czasu ogrzewania jest zmiana koloru płomienia w palniku z żółto-niebieskiego na czerwony i emisja dymu, co oznacza, że rozpoczęły się procesy spalania ze skutkami "degradującymi ". Jest to moment, w którym należy zatrzymać podgrzewanie.
Spoiny należy wykonywać na zakładkę (jak dachówki, aby ułatwić przepływ wody) na co najmniej 8 cm w przekroju podłużnym i co najmniej 12 cm czołowo.
Praca powinna być wykonywana starannie zwracając uwagę na czas używania palnika.
Wykonanie należy zakończyć lekko zgniatając krawędzie tak, aby ułatwić wypłynięcie części rozpuszczonej i jeszcze gorącej masy, którą – następnie – rozprowadzamy, jako dodatkowe uszczelnienie, przy pomocy kielni o zaokrąglonej końcówce.
W przypadku stosowania jednej warstwy znajdują zastosowanie wskazówki ogólne, natomiast w przypadku kilku warstw papę układamy umieszczając warstwy w naprzemiennych rzędach z nakładką z drugiej warstwy, która powinna zachodzić aż do środka warstwy pierwszej. Zakładki wzdłużne powinny być równoległe do spadku.
Paroizolacja jest warstwą materiału nieprzepuszczalnego wobec pary wodnej, co zapobiega jej migracji (z materiałów budowlanych i z pomieszczeń poniżej) do warstwy izolacyjnej, w której kondensacja może zmienić na niekorzyść właściwości termiczne, a w wielu przypadkach doprowadzić do degradacji środowiska. Zastosowanie paroizolacji jest zawsze wskazane tam, gdzie wymagana jest na dachu izolacja termiczna, a dobór materiału należy wykonać rozważając temperaturę otoczenia, wilgotność powietrza i rodzaj podłoża. Kiedy wilgotność względna przekracza 80% przy 20 ° C, koniecznym staje się zastosowanie produktu nieprzepuszczalnego dla pary wodnej.
Odpowiednią tutaj jest papa 3 mm z wkładką aluminiową o grubości 0,07 mm i welonem szklanym 50 g / m2.
Przy niższej wartości wilgotności względnej wystarczy zastosować zwykłą papę termozgrzewalną o grubości 3 mm z wkładką z welonu szklanego. Decyzja o ułożeniu paroizolacji zależy zawsze od rodzaju podłoża. Paroizolację można ułożyć stosując "niezależny" typ mocowania do podłoża, lub zgrzewając w połowie.
Należy zawsze pamiętać, że o sukcesie decyduje staranność wykonania, oraz stosowanie się do obowiązujących przepisów BHP.