W Modelu Standardowym oddziaływania fizyczne realizuje 12 rodzajów bozonów, osiem to gluony są odpowiedzialne za oddziaływania silne. Trzy bozony oddziaływań słabych oraz foton który pośredniczy w przenoszeniu oddziaływań elektromagnetycznych. Pomimo spektakularnych i niepodważalnych sukcesów, teoria ta nie obejmuje grawitacji i niewiele mówi o strukturze cząstek jak i o ich właściwościach stanowiących ich istotę bytu (masa, ładunek, pęd, energia i t. d). Główny parametr unifikacji, jakim jest spin jest w zasadzie abstrakcyjnym bytem matematycznym.
Falowa teoria grawitacji pozwala na przekroczenie pewnej bariery i umożliwia próbę penetracji wnętrza tego co nazywamy cząstkami elementarnymi. Przedmiotem niniejszego artykułu będzie próba unifikacji oddziaływań fizycznych w których jedynym kryterium jest rozmiar obszaru X i Y na który zanikająca stała objętość ΔQ= lp³ oddziaływuje. Ilością działania , oznaczmy ją Ě, jest wprost proporcjonalna do objętości znikającej przestrzeni pomnożonej przez prędkość światła, a odwrotnie do objętości maksymalnego torusa.
Ě= ΔQ c/Q
Istotnym parametrem charakteryzującym oddziaływania jest t. zw. stała sprzężenia, będącą bezwymiarową wielkością określającą natężenie oddziaływania. Jeżeli potraktujemy oddziaływanie jako wpływ zaniku przestrzeni lp³ na obszar o objętości 4 π r² X.. Gdzie X oznacza rozmiar zmiennego procesu który oddziaływuje na otaczającą przestrzeń to prędkość zaniku przestrzeni obliczymy j. n.
Ěf= lp³ c / 4 π r² x
To równanie można zapisać w postaci jak niżej.
Ěf=( lp³ / 4 π r x)*c/r
Wyrażenie lp³ / 4 π r x to rozmiar zanikającej przestrzeni oddziaływania odniesionej do promienia. Energię oddziaływania wyznaczymy jak niżej.
Ě= ΔQ c/Q
ΔQ=(lp³ / 4 π r x)* lp²
Aby obliczyć energię oddziaływania w obszarze 4 π r² X musimy znać parametr długości Y cząstki odbierającej. Objętość Q obliczymy jak niżej.
Q=y* lp²
Równanie na „energię” Ě po uproszczeniach będzie miało postać
Ě=lp³ c / 4 π r y x
Ěf= lp³ c / 4 π x y r
Mnożymy stronami przez iloraz stałych h/ lp
E=( lp² / 2 x y ) (c h/ 2 πr)
E= (lp² / 2 x y) (c h` / r)
Wydaje się że wyrażenie α = lp² / 2 x y to stała sprzężenia. Wielce tajemnicze parametry x i y mogą przyjmować tylko trzy wartości charakteryzujące wszechświat cząstek elementarnych λ, A, lp. .Zaczynając od największej λ to długość t. zw. fali Comptona dominującej cząstki w danym oddziaływaniu, A jest to wysokość stosu wynikającą z artykułu p.t. Droga do obliczenia stałej struktury subtelne,
A= lp (ɣ+ln n) /2π, gdzie ɣ to stała Eulera równa 0,577 215j. a lp to długość Plancka równa 1,616×10-35 m.
Liczba rodzajów oddziaływań będzie równa liczbie kombinacji tych parametrów.
x y Rodzaj oddziaływania
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
λ < ====> λ, x i y dominują nukleony λ=1, 319 *10^-15m, α =6,578*10^-39 - grawitacja
A < ====> A,A=8,2928 lp,. α = lp² / 2 x y , α=1/137 - elektromagnetyzm
lp < ====> lp ³ ,α=1/2 - oddziaływania silne
A < ====.> lp α ~ 1/16, ????? j.w. prawdopodobnie oddziaływania silne
< ====> A α ~ 10^-21, , ????? prawdopodobnie oddziaływania słabe, λ-długość bozonu W
λ < =====> lp α ~ 10^-19 ????? prawdopodobnie oddziaływania słabeλ-długość bozonu W
Stałe sprzężenia czterech pierwszych oddziaływań wyliczonych teoretycznie wydają się być bliskie wartościom uznanym. Zagadkowym problemem są oddziaływania słabe których wartości stałej sprzężenia w przybliżeniu równa się α=10^-5. Być może przyczyną tej ogromnej różnicy ( odpowiednio 16 i 14 rzędów) jest monstrualna masa bozonów W i Z pośredniczących w tych oddziaływaniach. Ich wirtualna masa pojawia się znikąd i tamże znika. Pomimo bardzo dużej rozbieżności wartości stałej sprzężenia oddziaływań słabych trudno uznać pozostałe wyniki za przypadkowe.
Iwanowski Krzysztof