Mamy atrapę rządów, atrapę wymiaru sprawiedliwości, atrapę gospodarki, w ogóle atrapę Państwa Polskiego, więc cóż znaczy jakiś piłkarniczy puchar w tym kontekście
Ciekawy wpis wpis nadesłany przez p. Jowrama
Chciałem z pucharem zrobić sobie zdjęcie, unieść do góry w geście triumfu. W czwartek na Placu Węglowym w Gdańsku ustawiłem się w kolejce i po ok. 15 minutach przyszła moja kolej. Trochę się dziwiłem, że inni nie dotykają pucharu, nie całują go, nie unoszą do góry… Ja chciałem go unieść, jak zwycięzca.
Przy podchodzeniu do pucharu jedna z pracownic organizatora zatrzymała mnie i informowała o zachowaniu przy pucharze – o tym, że trzeba odebrać po wykonaniu zdjęcia specjalny kod, umożliwiający ściągnięcie zdjęcia ze stron UEFA. Nie dotarło do mnie, że pucharu nie można dotykać (może przez podniecenie nadchodzącą chwilą).
Wszedłem na podest, chwyciłem puchar w dłonie i uniosłem do góry. I tu totalne zdziwienie. Rozległy się krzyki organizatorów i ochroniarzy, którzy ruszyli w moją stronę, jakbym był jakimś złodziejem, albo innym zbrodniarzem. W tym momencie puchar odstawiłem na podest. Po całej sytuacji zrobiło się zamieszanie, wstrzymano kolejkę na ok. 15 minut, ustawiali ten puchar w rękawiczkach, coś podłączali do niego… istny cyrk.
Najlepsze w tym wszystkim jest to, że moim zdaniem puchar wystawiony dla kibiców to atrapa! Świadczy o tym kilka faktów:
- Puchar był bardzo lekki; miałem wrażenie, ze waży ok 0,5 kg, a nie 8 kg jak oryginał, może zadziałały emocje? Wydaję mi się, że nie. 8 kg bym poczuł, unosząc go do góry.
- Puchar był ciepły w dotyku; gdyby był wykonany ze srebra, powinien być zimny.
- Puchar był przyklejony do podestu – okazuje się, że wyrwałem go z podestu, pod nim było coś przypominające gąbkę z klejem. Kto przylepia srebrny Puchar do podestu?
Wraz z kolegami czujemy się oszukani. Podejrzewam, że decyzja o zakazie dotykania pucharu była podyktowana właśnie tym, że zafundowano gdańszczanom obcowanie z atrapą z jakiegoś tworzywa, a nie z oryginałem.
Źródło: Marucha