Walka o kobietę

Żyjemy w czasach wielkiego pośpiechu w każdej dziedzinie życia. Jesteśmy coraz bardziej zniecierpliwieni i coraz trudniej nam czekać. Irytujemy się lub popadamy w depresję kiedy nie dostajemy tego co chcemy. Sukces kryje się jednak w wytrwałości i cierpliwości, szczególnie jeżeli chodzi o stworzenie szczęśliwego związku.

Niepełnoletnia dziewczyna poszła niedawno ze starszym chłopakiem na pierwszą randkę. Wkrótce okazało się, że jest w ciąży. Inny chłopak miał dziewczynę, która pewnego dnia go rzuciła jak to często bywa wśród młodych. Kilka godzin później poszedł i powiesił się. Z czterema takimi przypadkami zetknąłem się w ostatnim czasie w mojej małej miejscowości. Co się dzieje z rozumieniem w tych czasach terminów takich jak miłość, romantyczność, seks, szacunek, poświęcenie, wytrwałość? Coś jest ewidentnie nie tak. Coraz więcej dziewcząt mówi, że patrząc na to co się dzieje dookoła, nie chcą wychodzić za mąż. To bardzo smutna deklaracja w świetle tego, że małżeństwo i macierzyństwo są najpiękniejszymi doświadczeniami człowieka na tej planecie..

 

Blisko 6 000 lat temu na Bliskim Wschodzie miała miejsce bardzo ciekawa historia. Przydarzyła się ona jednemu z patriarchów, Jakubowi, który dał początek ludowi Izraela. Historia dotyczyła zabiegania mężczyzny o kobietę.

 

„Rachela zaś była urodziwa i piękna. Toteż Jakub pokochał Rachelę i rzekł (do Labana): Będę ci służył siedem lat za Rachelę, twoją młodszą córkę. Służył więc Jakub za Rachelę siedem lat, a wydały mu się one jak kilka dni; tak bowiem bardzo ją kochał. Wreszcie rzekł Jakub do Labana: Wyznaczony mi czas się skończył, daj mi córkę za żonę, chcę się bowiem z nią kochać” (Rdz 29,17-21).

 

Niektóre rzeczy się nie zmieniły od zamierzchłych czasów. Mężczyźni w dalszym ciągu zwracają uwagę na kobiety, bo są piękne. Chcą mieć je za żony i chcą się z nimi kochać. A jednak w relacji damsko - męskiej chodzi o coś znacznie więcej, niż uleganie czarowi i pożądliwości. Coraz częściej obce stają się nam obce terminy takie jak: gotowość do poświęceń, troska o drugiego człowieka, o to co nazywa się dobrze pojętą miłością.  

 

„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma (1 Kor 13,4-7).

 

Jakub zabiegał, walczył i doceniał, bo kochał. Czy można spotkać ludzi tego formatu jeszcze dzisiaj? To może wydać się zaskakujące, ale wciąż są tacy ludzie.

 

Ok kilku lat śledzę podobną historię jak ta, w której uczestniczył Jakub. Ona, pomimo że 13 latka nie wyglądała na dziecko. Była wysoką brunetką o prostych, długich włosach, która miała już to coś, co przyciągało wzrok. Była czarująca. Dostrzegł to 22 letni przystojny i wysportowany student. Oboje odczuli do siebie te same prądy. Pomimo dużej różnicy wieku wyglądali na rówieśników. Pasowali do siebie pod względem urody. Z zewnątrz nie było widać jak bardzo sytuacja była skomplikowana. Najlepiej wiedzieli o tym jej rodzice.

 

Mijają już trzy lata, a oni dalej są razem. Jeszcze nigdy nie widziałem, aby kiedykolwiek publicznie trzymali się za ręce. Widać jednak, że cieszę się sobą, bo należą do siebie. Ona ma teraz 16 lat. Jest niewinną, elegancką, młodą kobietą. Dobrze się uczy. On skończył studia i o mały włos nie został zatrudniony jako nauczyciel w jej nowej szkole czego oboje nie chcieli. Sytuacja skomplikowałaby się jeszcze bardziej. Na szczęście dostał pracę w innej szkole, tej, którą ona właśnie ukończyła.

 

Jeszcze dwa lata chcą poczekać, aby być w zgodzie z prawem i własnym sumieniem. Wszystko wskazuje na to, że im się uda. Ona wie, że może na niego liczyć, bo jego postawa ją o tym zapewnia. Na pewno będą mieli co wspominać i opowiadać swoim dzieciom i wnukom w przyszłości, gdyż ich historia już jest niesamowita.