Wybaczcie, proszę, nawet tym, którzy nie mówią ludzkim głosem.
Wybaczcie matkom, które czasem zapominały, że nimi są.
Wybaczcie ojcom, którzy nigdy nimi nie byli.
Wybaczcie dzieciom, które odpłaciły wam podłością.
Wybaczcie żonom, które was zraniły.
Wybaczcie mężom, którzy was zdradzili.
Wybaczcie dniom, które były nocami.
Wybaczcie nocom, które nie były dość ciche.
Wybaczcie światu, który jest nikczemny.
Wybaczcie lądom, które są zbyt suche.
Wybaczcie morzom, które są wzburzone.
Wybaczcie radom, które wiodą na manowce.
Wybaczcie głupim ich głupotę.
Wybaczcie mądrym ich mądrość.
Wybaczcie bogatym ich bogactwo.
Wybaczcie biednym ich biedę.
Wybaczcie złodziejom, którzy was skrzywdzili.
Wybaczcie tym, którzy was obdarowali.
Wybaczcie chorobie, która was ciemięży.
Wybaczcie zdrowiu, którego macie w nadmiarze.
Wybaczcie śmierci, która was okradła.
I życiu, które bywa cierpieniem.
Ale nade wszystko wybaczcie sobie bo tylko wówczas będziecie umieli wybaczać.
A On, obojętnie jak Go nazywasz, rozumiesz, czujesz, znasz, albo jak Go nie rozumiesz, nie czujesz, nie znasz będzie z Tobą i w ostatecznej chwili każdego życia powie: “Tak, znam Cię, znam bardzo dobrze i bardzo długo. Poznaliśmy się jeszcze przed założeniem świata. To nic, że nie pamiętasz bo teraz jest czas bym Ci opowiedział wszystko”.
Wszystkim Wam, bez wyjątku, życzę czasu najpiękniejszego. Życzę byście umieli kochać i byście wiedzieli, że jesteście kochani, że jesteście potrzebni. I, że każde życie ma sens i, że każde życie jest święte. Jedyne.
Jest cudem.