Kolęda bezbożna

Obyczajowość świąt Bożego Narodzenia w Polsce zmienia się nieuchronnie. Po latach bogatej, religijnej ceremonialności, coraz bardziej w cień odchodzi istota tych świąt – pamięć o narodzinach Jezusa, dobra nowina o nadejściu Mesjasza wypierana jest przez wesołe świąteczne piosenki, gorączkę zakupów i mikołaja – krasnala. Do przeszłości odchodzi nawet obficie zastawiony stół, który w powojennej historii, rekompensował całoroczne braki w zaopatrzeniu.

 

Ostoją pamięci o Zbawicielu w polskiej kulturze pozostają wciąż jeszcze śpiewane przy stole kolędy. Wzruszone głosy śpiewających świadczą o autentycznej tęsknocie za spokojem i pojednaniem, wolnością i poczuciem bezpieczeństwa, czyli wszystkim tym co miał przynieść Jezus. Święta jednak szybko się kończą, a wraz nimi także ich błogi spokój. Tak się jednak nie musi dziać. Radość i szczęście mogą trwać znacznie dłużej, gdyż Jezus nie jest już bezradną dzieciną leżącą w żłóbku, wśród owieczek, pastuszków, aniołków i klękających krówek, lecz jest silnym mężczyzną - Bogiem, który przyszedł po to, abyśmy mogli żyć spełnionym życiem przez cały rok. To znacznie większa nowina niż sam fakt, że Jezus urodził się w Betlejem. "Jestem z wami aż do końca świata" (Mt 28,20) - powiedział.

 

Życzę wszystkim, aby  czas Bożego Narodzenia był nie tylko radosny, lecz przede wszystkim duchowo refleksyjny.

 

 

Po co naprawdę przyszedł Jezus? Obejrzyjcie.