Lektura obowiązkowa dla nauczycieli na wakacje!

Helen Keller (ur. 27.06.1880) traci wzrok i słuch mając zaledwie 19 miesięcy. Od tego czasu świat dla niej "znika", a dziewczynka przestaje się rozwijać - żyje w ciszy i ciemności.  Rodzina nie może się z nią porozumieć i mała powoli staje się "dzika" niczym zwierzątko. Jest jednak bardzo inteligentna i mając 5 lat zaczyna sama sobie zdawać sprawę, że inni ludzie mówią (dotyka ich warg i zaczyna rozumieć, że muszą w ten sposób się porozumiewać). Nie może jednak niczego im przekazać, nic nie rozumie... Zapewne  pozostałaby w ciszy i ciemności, gdyby nie nauczycielka, która przyjeżdża do niej z Bostonu - Anne  Sullivan.

Anne pochodzi z biednej rodziny i jako dziecko również była niewidoma.  Trafia do przytułku, a później do Szkoły Perkinsa dla Niewidomych. Dyrektor zauważa jej talent i zachęca do nauki. Po kilku latach, na skutek operacji, odzyskuje wzrok i ukończy szkołę z najlepszym wynikiem. Jest młoda, ambitna i całkowicie pochłonięta pasją nauczania. Zostaje wysłana do domu państwa Keller... I tu zaczyna się przygoda, praca oraz przyjaźń trwająca prawie 50 lat i będąca inspiracją dla wielu pokoleń pedagogów, wychowawców i innych ludzi na całym świecie. Anne musi znaleźć klucz do świata małej Heleny. Ale jak przemówić do dziewczynki, jak wyjaśnić jej, że istnieją słowa, zdania i gdy je pozna, będzie mogła zrozumieć świat? Upór, spryt, ogromne zaangażowanie sprawiło, że nauczycielka nie poddaje się.

Anne  "literuje" każde słowo Helenie na rączce, jak matka mówiąca do dziecka mimo, że ono nie rozumie, co to słowo oznacza. Helen broni się przez tym, nie wiedząc, że to drzwi na świat. Anne uważa, że z czasem dziewczynka skojarzy, że dany znak oznacza konkretną rzecz, że znaki układają się w wyrazy, a te komunikują to, co mamy w myślach i to, czego chcemy. Jednak praca jest trudna i z pozoru bezsensowna. Helena powtarza znaki, ale nie rozumie, że każdy oznacza coś innego. Przełomem staje się wydarzenie przy pompie wodnej, kiedy Helena pierwszy raz wiąże wodę ze znakiem na ręce. Od tego czasu nauczycielka i uczennica każdą sposobność wykorzystają na naukę. Helena poznaje świat już nie tylko przez zmysł dotyku, ale w umyśle - poprzez pojęcia i definicje.

Anne Sullivan uratowała życie małej Helence - wyrwała ją z pułapki samotności i otworzyła przed nią cały świat... Helen Keller skończyła studia, nauczyła się kilku języków obcych, jeździła wraz ze swoją nauczycielką po świecie prowadząc spotkania i wykłady. Opanowała nawet technikę czytania z ruchu warg przykładając palce do ust i gardła mówiącego, z czasem sama nauczyła się również mówić.  Helen Keller została pisarką, angażowała się w pomoc upośledzonym, spotykała z wielkimi tego świata. Dowiodła, że wszyscy jesteśmy równi, a ciężką pracą można osiągnąć wszystko. A Anne? Czego mnie uczy? Uporu, cierpliwości, dobroci i tego, że trzeba tylko znaleźć klucz do serca drugiego człowieka i odkryć jego możliwości...

Jedną z najlepszych książek pokazujących drogę Helen Keller jest jej autobiografia "Historia mojego życia"- polecam! Czytając zapiski kobiety, która nie słyszy i nie widzi, a mimo to opisuje kolory, muzykę, wzrusza się nad sztuką, ma ulubionych malarzy, mam pewność, że rację ma autor  "Małego Księcia" - "On ne voit bien qu'avec le coeur. L'essentiel est invisible pour les yeux" (Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu).