Wyjaśnienie zasady lotu jonolotów i efektu Biefelda-Browna
Dotychczasowe wyjaśnienia tego zjawiska (lotu jonolotu - liftera) za pomocą wiatru elektronów nie podobają mi się. Podaję własne, w końcu jest to jedno z prostszych zjawisk. Elektrony znajdujące się na elektrodzie ujemnej są emitowane w kierunku dodatniej elektrody i przyspieszają w polu elektrycznym kilku tysięcy volt. Zderzają
się z powierzchnią elektrody rozrywając wiązania chemiczne łączące atomy metalu z którego składa się elektroda dodatnia na skutek czego z powierzchni wyrywane są poszczególne atomy jak też grupy atomów (wieloatomowe cząsteczki). Cząstki wyrwane z elektrody dodatniej są zjonizowane, mają ładunek dodatni więc będą odpychane od elektrody dodatniej i przyciągane przez ujemną.W polu elektrostatycznym o napięciu kilku tysięcy volt będą przyspieszane osiągając dokładnie tę sama energie kinetyczną jaką uzyskały wcześniej elektrony lecz pęd tych jonów dodatnich będzie od kilkudziesięciu do kilkuset razy większy. Najważniejszym wzorem w tym przypadku jest stary, prosty wzór na energię
kinetyczną Ek = mv2/2 z którego po przekształceniu otrzymujemy od razu wartość pędu jonów dodatnich (tuż przed ich zderzeniem z elektrodą ujemna) i co najważniejsze zależność tego pędu od masy jonu. Drugim ważnym szczegółem, ważnym dla pojawienia się siły nośnej jest kąt pod jakim jony dodatnie uderzają w elektrodę ujemną. Ważnym dlatego że siła nośna pojawi się tylko w przypadku sprężystego odbicia jonów dodatnich od elektrody ujemnej.(W momencie odbicia występuję zneutralizowanie ładunku uderzającego jonu dodatniego poprzez przyłączenie elektronu z elektrody ujemnej więc odbijana jest już cząstka elektrycznie obojętna)
Jeśli jon dodatni uderzyłby prostopadle do powierzchni elektrody ujemnej to
zwyczajnie wbiłby się w te elektrodę, natomiast jeśli uderzy pod kątem około 45 stopni (i mniejszym) do powierzchni to najczęściej ulegnie odbiciu z przekazaniem pędu. Właściwie podwojonego pędu ale liczy się tylko jedna połówka bo druga tak samo jak pęd elektronów wyzeruję się w zderzeniach. Tego rodzaju zjawisko zachodzi równie dobrze w próżni jak w atmosferze powietrza, można powiedzieć że powietrze spowoduje zmniejszenie napięcia przy którym nastąpi emisja elektronów (wyładowanie), z drugiej strony jednak powietrze będzie absorbowało częściowo przelatujące elektrony i jony dodatnie. Działanie współcześnie budowanych lifterów z cienkiego drutu jako elektrody
dodatniej i położonej pod nim szerokiej folii aluminiowej – elektroda ujemna wydaje się trudne do wyjaśnienia dopóki nie zauważymy ze elektroda dodatnia wcale nie musi oddziaływać z najbliżej niej położoną elektrodą ujemną tylko z dalszą położoną równolegle do dodatniej. W ten sposób kąt odbicia jonów dodatnich emitowanych z elektrody dodatniej i uderzających w elektrodę ujemną jest zbliżony do tych 45 stopni i występuję dzięki temu ciąg w górę.Pęd i siła nośna (patrząc na całość) pojawia się tu głownie na skutek emisji jonów dodatnich a w małym stopniu w wyniku odbicia od folii gdzie występuje właściwie tylko neutralizacja jonów. W przypadku zamiany elektrod siła nośna pojawia się na skutek odbicia jonów dodatnich od elektrody ujemnej.(Rys.5)
W całym opisie pominąłem istniejącą także siłę nośną pochodzącą od elektronów, która także pojawia się, ale to dlatego że jest minimum kilkadziesiąt razy mniejsza od pochodzącej od jonów dodatnich.
W przyszłych wersjach lifterów prawdopodobnie uda się zrezygnować całkowicie z emisji elektronów dotychczas koniecznych do rozerwania wiązań chemicznych atomów w elektrodzie dodatniej bo jednak powoduję to zbędną stratę energii. W chwili obecnej używane są elektrody z litego metalu co wymusza rozrywanie wiązań, być może użycie elektrod ze sproszkowanych przewodników da lepsze efekty.
Tekst umieściłem w postaci pdf tu http://vixra.org/pdf/1307.0006v1.pdf