Rammstein jest niewątpliwie formacją kontrowersyjną. W swym piosenkach nie stronią od poruszania problemów społecznych, których inni artyści wolą unikać. Członkowie owego zespołu swą twórczością pragną demaskować absurdalność świata, rządzonego przez rozumne zwierzęta, będące więźniami pierwotnych, niskich instynktów. Rammstein, przytaczając historie ludzi, borykających się z rozmaitymi problemami natury moralnej, ich jestestwo i motywy nimi targające, skłania słuchaczy do głębokich refleksji, czego ostatecznych efektem próba zrozumienia okrutnej rzeczywistości.
Klavier
Podmiotem lirycznym utworu jest chłopiec, pobierający od młodej nauczycielki lekcje gry na pianinie. Młody człowiek zauroczony jest zarówno urodą, jak i kunsztem muzycznym kobiety. Fascynacja przeobraża się w obsesję, mylnie nazywaną przez podmiot liryczny miłością.
Utwór zaczyna się oprowadzaniem słuchacza po sali, w której odbywały się lekcje. Podmiot, opowiadając o jej wyglądzie, wyraźnie zaznacza, iż pomieszczenie to jest już od dawna opuszczone, nieużywane. Chłopiec opisuje pianino, będące narzędziem jego nauki i przedmiotem, zbliżającym go do ukochanej.
Za tymi drzwiami
Stoi pianino
Klawisze są zakurzone
Struny rozstrojone
Spoglądając na jakże bliski dla podmiotu lirycznego pokój, przed oczyma duszy dostrzega obraz swej nauczycielki, grającej dla niego na pianinie. Dźwięk owego instrumentu wpływa na niego kojąco, pełni on funkcję terapeutyczną dla jego zmęczonej niespełnioną miłością psychiki.
Za tymi drzwiami
Ona siedzi przy pianinie
Jednakże już więcej nie zagra
Ach, to było tak dawno temu!
Perspektywa nie ujrzenia więcej ukochanej kobiety, doprowadza chłopca do rozpaczy. Podmiot wie, że wizja, której doświadczył należy do przeszłości, że obraz ten nie urzeczywistni się już nigdy więcej.
Tam przy pianinie
Słuchałem jej
I gdy zaczynała grać
Wstrzymywałem oddech
Reakcja młodego człowieka na grę kobiety ukazuje jego wrażliwość. Muzyka ukochanej sprawia, że z niepohamowanego zachwytu, nie potrafi on złapać oddechu.
Ona mówiła mi
"Zawsze pozostanę przy tobie"
Lecz tylko się zdawało
Że gra jedynie dla mnie
Serce ucznia zaczyna zatruwać zazdrość. Możemy spekulować, iż podmiot liryczny ujrzał swą ukochaną w dwuznacznej pozie z innym mężczyzną. Być może pochwaliła się przed nim swym kunsztem, zagrała dla niego. Zdarzenie to zostawiło krwawą bliznę w psychice chłopca. Zaczął dostrzegać, iż nie potrafi zatrzymać kobiety przy sobie. Zaczęły go zapewne nawiedzać myśli, iż miłość jej jest tylko okrutnym złudzeniem. Przesiąknięty chorobą umysł podmiotu lirycznego począł nasuwać chłopcu myśli, będące potencjalnym rozwiązaniem jego problemu. By zaspokoić swe chore pragnienia, targnął się on na życie drugiego człowieka. Nie dostrzegał on innej możliwości, co świadczy o niezwykłej rozpaczy i nietrzeźwej ocenie sytuacji, którym musiał sprostać.
Przelałem jej krew
Do ognia mojego szału
Zamknąłem drzwi
Pytano o nią
Myśli podmiotu się urzeczywistniły. Pozbawił ją życia. Teraz na zawsze zostanie przy nim.
Tam, przy pianinie
Stałem przy niej
I gdy zaczynała grać
Wstrzymywałem oddech
Drzwi są otwarte
Och, jak oni krzyczą!
Słyszę jak matka błaga
Ojciec mnie uderza
Odrywają ją od pianina
I nikt mi tutaj nie wierzy
Że jestem śmiertelnie chory
Z rozpaczy i zapachu
Zbrodnię odkryto. Rodzice nie wierzą, że ich syn zdolny jest do odebrania drugiej osobie życia. Matką targa rozpacz, niedowierzanie. Przyjęła to niezwykle uczuciowo. Ojca natomiast przeraża wizja posiadania chorego psychicznie syna, będącego zarazem bezwzględnym mordercą. Na szok reaguje agresją. Ukochaną chłopca oderwano od pianina. Podmiot liryczny nie może znieść myśli, iż kochankowie, którzy mieli pozostać już na zawsze razem, zostaną odseparowani. Na zawsze.
Tam, przy pianinie
Ona mnie słucha
I gdy zaczynam grać
Ona wstrzymuje oddech
Chłopiec pozwala kobiecie skosztować swego kunsztu artystycznego. Widzi, iż ukochana uważnie słucha jego gry. Jego chory umysł nie pozwala mu jednak dostrzec, iż słuchają go jedynie bezwładne ciało, pozbawione przez niego życia. Role się odwracają. Teraz to ona z zachwytu grą wybitnego ucznia, wstrzymuje oddech.
Klavier powstało na podstawie autentycznej historii ucznia, który odebrał życie ukochanej przez niego nauczycielce.
Przytoczona opowieść chorego ucznia, wywołuje w słuchaczach ambiwalentne odczucia w stosunku do zjawiska miłości. Może być ona zarówno sensem życia człowieka, jak i sensu może go pozbawić. Może ona stać się narzędziem, zmieniającym człowieka na lepsze, ale także może doprowadzić człowieka do szaleństwa, do utraty wszelkich wartości, do ostateczności. Miłości, wszyscy chcą cię poskromić.