Siedmiu chrześcijan w indyjskim stanie Orisa zostało - na podstawie fałszywych dowodów - uznanych za winnych zabójstwa Laxamanandy Saraswatiego.
Siedmiu chrześcijan w indyjskim stanie Orisa zostało - na podstawie fałszywych dowodów - uznanych za winnych zabójstwa Laxamanandy Saraswatiego. Mimo że do jego zamordowania od początku przyznawali się maoiści, wyznawcy Chrystusa byli od 5 lat osadzeni w więzieniu. Sąd uznał ich w poniedziałek za winnych morderstwa, dzisiaj ma ogłosić wyrok.
Do zabójstwa Laxamanandy Saraswatiego, przywódcy ekstremistycznego hinduistycznego ugrupowania Vishwa Hindu Parishad (VHP), doszło 23 sierpnia 2008 roku. Od początku oskarżani byli o nie chrześcijanie, choć oficjalnie przyznawali się do niego maoiści - informuje Asia News. Władze jednak pozostawały głuche na ich oświadczenia i aresztowały 7 chrześcijan podejrzanych o dokonanie tego czynu.
Jak ocenia Sajan George, przewodniczący Wspólnej Rady Indyjskich Chrześcijan (GCIC), decyzja sądu jest „parodią sprawiedliwości”. - To wstyd, że niewinni ojcowie rodzin byli przetrzymywani w więzieniu prawie pięć lat i poddani procesowi za przestępstwo, którego nie popełnili – podkreśla w rozmowie z Agencją Asia News Sajan George.
To morderstwo od początku było pretekstem do przemocy wobec chrześcijan. W pogromach, które wybuchły zaraz po śmierci Saraswatiego, według szacunków rządowych zostało splądrowanych ponad 600 wiosek; zburzone lub spalone zostało 5600 domów, a 38 osób zginęło (ale według danych Kościoła, ofiar może być nawet pół tysiąca).
Zostało zniszczonych prawie 300 kościołów, a także liczne klasztory, szkoły, schroniska i instytucje opiekuńcze. Ponad 54 tys. osób musiało opuścić swoje domy i schroniło się w obozach lub w lasach. Większość z nich do dziś żyje w trudnych warunkach. Co więcej potracili swoje miejsca pracy, mają problemy ze znalezieniem nowej, a ich towary i usługi są bojkotowane przez społeczeństwo hinduskie. Wielu musi przeżyć za mniej niż dolara dziennie. Szacuje się, że ponad 10 tys. chrześcijan nadal żyje w prawdziwych gettach.
Źródło: MMP