Problemy kwantowego świata-świata pulsującej energii są rozważane od wieków. Przypadek czy determinizm? Wolna wola człowieka??? Chrystus jest Zbawcą? Jest Nim z całą pewnością!!!
Życzenia Świąteczne i Noworoczne 2013.
Jak wiele dróg musi przejść każdy z nas by móc człowiekiem się stać....śpiewał Bob Dylan ponad 30 lat temu. Droga do człowieczeństwa nie jest prosta i zanim narodzi się miłość do świata....błądzimy po omacku gdy nie wierzymy religiom....
Nie wszystkie religie wiodą nas do podziwu naszej rzeczywistości, ale wiele z nich każe wielbić jej Stwórcę. Każde ludzkie spojrzenie na świat obarczone jest ograniczonym, ze względu na posiadaną wiedzę, oglądem rzeczywistości. W miarę pogłębiania się mojej wiedzy rośnie mój podziw dla naszego świata. Jaki jest logiczny a nieodgadniony, jaki prosty a jednocześnie złożony, jak wiele dróg prowadzi do upragnionego celu ...spełnienia ???
Jaki jest nasz cel jednostkowy i społeczny wobec ogromu Wszechświata, który poznajemy?
Czy powinniśmy skupiać się na naszych przyziemnych sprawach?
Czy raczej wzlatywać w górę kreując boską i wszechludzką rzeczywistość?
Moje drogi życiowe doprowadziły mnie do wniosków, że wzniesiemy się na wyżyny jeżeli
będziemy dzielili się chlebem i miłowali nieprzyjaciół-jeżeli będziemy uczniami Chrystusa.
Narodzi się wtedy nowy Bóg- miłujące siebie i świat ludzkie społeczeństwo.
Wesołych Świąt Oczekiwanego Bożego Narodzenia i Szczęśliwego Nowego Roku
życzy Bogdan Góralski
Determinizm[edytuj]
Determinizm (łac. determinare — oddzielić, ograniczyć, określić) — koncepcja filozoficzna, według której wszystkie zdarzenia w ramach przyjętego paradygmatu są połączone związkiem przyczynowo-skutkowym, a zatem każde zdarzenie jest zdeterminowane przez swoje przyczyny. W tym wypadku, zgodnie z tzw. postulatem i demonem Laplace'a, hipotetyczne całkowite poznanie stanu wszechświata (lub dowolnego innego zamkniętego układu) w dowolnym momencie wraz z całością reguł jego działania gwarantowałoby bezbłędną prognozę dalszych jego losów.
Determinizm wyklucza przypadek jako zjawisko obiektywne: poczucie losowości jest wyłącznie stanem subiektywnym wynikającym z niedoboru informacji. Z drugiej strony, ponieważ związek przyczynowo-skutkowy dotyczy także zjawisk psychicznych i zachowania człowieka, determinizm neguje istnienie klasycznie rozumianej wolnej woli. O ile rygorystyczny determinizm zupełnie odrzuca to pojęcie, umiarkowani determiniści radykalnie zmieniają jego sens: przyznają człowiekowi "wolną wolę" w decydowaniu o działaniach jednocześnie zastrzegając, że sama "wolna wola" jest zdeterminowana przez przeszłe stany (mając określoną przeszłość nie mogę chcieć czegoś innego). W ten sposób oba nurty zgadzają się, że działanie ludzkie jest determinowane przez przeszłe stany, a zatem różnica między oboma nurtami jest czysto semantyczna.
Przyjęcie lub odrzucenie determinizmu rzutuje na rozumienie świata czy teorię moralną.
Z założenia nauką deterministyczną powinna być matematyka (dotyczy to też probabilistyki, gdzie prawdopodobieństwo jest przypisaną deterministycznie wartością).
Modele deterministyczne stosuje się w wielu naukach takich jak prognozowanie pogody i badanie klimatu, fizyka czy ekonomia. Ograniczeniem jest niedobór informacji i złożoność obliczeniowa; co więcej, można pokazać, że w wielu wypadkach prognozowanie zjawiska deterministycznego jest bardzo trudne jeśli nie niemożliwe (np. z uwagi na tzw. chaos deterministyczny). Natomiast możliwość pełnego poznania złożonych układów takich jak wszechświat jest czysto hipotetyczna i dyskusyjna, np. na poziomie kwantowym z uwagi na zasadę nieoznaczoności Heisenberga.
W naukach społecznych determinizm bywa też rozumiany jako uproszczone wyjaśnienie zjawisk opierające się na pojedynczej przyczynie (determinizm geograficzny, ekonomiczny,środowiskowy, technologiczny).
Łaska skuteczna[edytuj]
Łaska skuteczna – w teologii zwłaszcza chrześcijańskiej, religioznawstwie i filozofii termin określający łaskę Bożą, rozumianą jako determinujący dar Boga. Działanie Boga, któremu nie można się oprzeć. Łaska skuteczna jest w opozycji pojęciowej do łaski wystarczającej i niektórych koncepcji wolności i wolnej woli.
Problem skuteczności łaski Bożej był obecny w chrześcijaństwie odkąd pojawiły się pierwsze próby definiowania doktryny czyli od czasów tzw. Ojców Kościoła.
Pierwszy podstawowy spór w tej materii dotyczył koncepcji łaski przedstawianych przez Pelagiusza i Augustyna. Według koncepcji pelagiańskiej łaska skuteczna była sprzeczna z podstawowym przymiotem człowieczeństwa czyli z wolną wolą. Człowiek przez swoją wolność był najbardziej podobny do swego Stwórcy. Nie mógł więc Bóg narzucić człowiekowi swojej woli przez determinującą łaskę. Łaska była jedynie darem wspomagającym wybór człowieka.
Odwrotną koncepcję miał w tej sprawie Augustyn, według którego człowiek jak i cały wszechświat nie są w stanie ze swojej natury wykonać czegokolwiek sprzecznego z wolą Boga. Wola ta objawia się człowiekowi jako łaska, która uzdalnia człowieka do właściwych wyborów. W takim rozumieniu, łaska Boża staje się zawsze skuteczna. Na bazie sporu Pelagiusza i Augustyna toczyły się wszystkie późniejsze dyskusje teologiczne dotyczące tej sprawy. Najbardziej znaczące były jednak te, które pojawiły się w czasie reformacji.
Zarzucając Kościołowi katolickiemu zbytnie sprzyjanie pelagianizmowi reformatorzy protestanccy wśród swoich głównych tez głosili zasadę Sola gratia. Zasada ta ściśle powiązana z teorią predestynacji mówiącą, że jedyną i jedynie skuteczną drogą do zbawienia jest działanie Bożej łaski.
Odpowiedzią Kościoła katolickiego na tę teorię był Dekret o usprawiedliwieniu wydany przez Sobór trydencki (1547).
Na uwagę zasługuje jeszcze spór we wnętrzu samego Kościoła katolickiego, który przeszedł do historii jako De auxiliis, a którego głównymi aktorami były zakony jezuitów i dominikanów. Spór nie rozstrzygnął się na korzyść żadnej ze stron.
Teologia katolicka[edytuj | edytuj kod]
Osobny artykuł: Łaska.
W teologii katolickiej łaska nie stoi w sprzeczności z wolnością i wolą człowieka. Łaska jako wolny dar Boga domaga się wolnej odpowiedzi człowieka. Łaska uprzedza ludzkie czyny, ale nie pozbawia człowieka wolnej woli. Dla Boga czas jest trwającą aktualnością, dlatego choć ustanowił wybranych w swojej decyzji uwzględnił wolność człowieka.
Tak więc, każda łaska Boża jest skuteczna o ile zostanie przyjęta przez człowieka.
Teologia protestancka[edytuj | edytuj kod]
Luteranizm przyjmuje, że człowiek nie ma żadnego udziału w pierwotnym nawróceniu; dopiero nowa, odnowiona wola współdziała z Duchem Świętym w jego dalszym działaniu[1]. Równocześnie odrzuca pogląd, według którego człowiek nie jest w stanie przeciwstawiać się działaniu Ducha Świętego i w ten sposób odrzucić zbawczą łaskę[2].
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
Wolne myśli Bogdana Góralskiego:
Nie możemy być wolni posiadając ograniczoną wiedzę o świecie-wiedza ogranicza naszą wolność. Pozostaje nam dobrowolne zdanie się na łaskę Bożą, na swobodne dzianie się świata, którego stajemy się współczującym i kształcącym się obserwatorem. Pozwala to na zespolenie się woli Stwórcy i obserwatora, który staje się adeptem sztuki odtworzenia świata.
Podstawowym ludzkim celem jest przekazywanie wiedzy o funkcjonowaniu świata kolejnym pokoleniom. Ważne jest zatem zapewnienie następstwa pokoleń i ich fizycznej egzystencji.
W tym kontekście kluczowe jest zapewnienie ludziom i światu biologicznej egzystencji-czyli chleba co wskazywał Chrystus w swojej ponadczasowej nauce.