Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych wprowadzona w 1994 roku ma na celu ochronę własności intelektualnej będącej podstawą rozwoju kultury.
Tym samym prawnej ochronie podlega każdy przejaw działalności twórczej utrwalony w dowolnej postaci i tylko autor dzieła może decydować o jego przeznaczeniu, czerpiąc z niego korzyści materialne.
Ustanowione prawa autorskie definiują pojęcie własności intelektualnej, za którą uważane są niektóre dobra niematerialne i własności przemysłowe. Określają więc pojęcia autora oraz dzieła, jako efekt jego twórczych działań, ale też regulują przysługujące artyście prawa ze wskazaniem na pewne ich ograniczenia. Przyjęte normy prawne dokładnie precyzują okres obowiązywania praw autorskich i wprowadzają związane z tym zagadnienia autorskich praw osobistych, autorskich praw majątkowych, a także praw pokrewnych, które warunkują rozpowszechnianie wytworów własności intelektualnej autora.
Aby zrozumieć przepisy prawa autorskiego, konieczne jest wyjaśnienie najważniejszych zagadnień, których dotyczą spisane normy. Doprecyzowania wymagają autorskie prawa osobiste, autorskie prawa majątkowe oraz prawa pokrewne. Autorskie prawa osobiste określają związek między autorem a jego dziełem, przy czym są one niezbywalne i sam autor nie może się ich zrzec. Autorskie prawa majątkowe odnoszą się do korzyści materialnych, jakie może czerpać autor, dysponując swoim utworem. Prawa te są zbywalne na zasadzie sprzedaży, dziedziczenia czy darowizny. Prawa pokrewne powstają równocześnie z zaistnieniem praw autorskich. Mają charakter zbywalny i chronią interesy podmiotów odpowiedzialnych za rozpowszechnianie wytworów własności intelektualnej.
Ponadto należy wskazać różnicę między dobrami niematerialnymi a własnością przemysłową. W pierwszym przypadku przedmiotem prawa autorskiego są wytwory artystyczne, jak: utwór literacki czy muzyczny, dzieło plastyczne, fotograficzne, architektoniczne, sceniczne. W przypadku wytworów artystycznych prawo autorskie obowiązuje już z chwilą ich powstania, przy czym dzieło nie musi być skończone, aby podlegało ochronie - tak w kraju, w którym powstało, jak i za granicą. Drugą kategorię, zgodnie z przepisami prawa, stanowią przede wszystkim patenty oraz znaki towarowe, które jednak muszą zostać zgłoszone do Urzędu Patentowego RP, aby mogły mieć zapewnioną ochronę jako przedmioty własności intelektualnej. Patenty są jednak przyznawane tylko na terytorium danego kraju, a ochrona przedmiotów własności przemysłowej poza granicami wymaga przyznania identycznej decyzji patentowej właściwego urzędu funkcjonującego w innym państwie.
Zdaniem Kancelarii Adwokackiej zajmującej się między innymi prawem autorskim, zagadnienie własności intelektualnej jest bardzo szerokie, co wynika z konieczności rozróżniania dóbr niematerialnych i własności przemysłowej. Dlatego znajomość przepisów związanych z własnością intelektualną wymaga też stosowania prawa reklamy, prawa wydawniczego, prasowego i ochrony własności intelektualnej. Jest to niezbędne dla sporządzania kontraktów, licencji oraz umów o przeniesienie praw własności intelektualnej, a także w przypadku ochrony znaków towarowych i dochodzenia praw z patentów. Więcej na temat prawa autorskiego można dowiedzieć się na stronie http://kabs.pl
Źródło: http://kabs.pl