Na zakręcie...

.

.

.

Kolejne książki, karta płatnicza, debet na koncie. Coraz szybciej, coraz więcej, nic nie pozostaje. W pędzie życia i wyścigu szczurów zgubiłam drogę. Przyłapałam się na tym, że coraz częściej czytam książki już nie dla przyjemności, ale żeby zamieścić ich recenzję na blogu. Coś jest nie tak, ale co? Może chodzi o presje? Może o licznik lektur? A może o zwykłe poszukiwanie siebie. 

.

.

.

Zastanawiałam się długo, w jakim kierunku mam pójść. Interesują mnie reportaże, literatura faktu, biografie i wspomnienia. Moja ciekawość świata rośnie wraz z liczbą przeczytanych książek i co jakiś czas zmieniam uliczki  i alejki w księgarniach przemierzając coraz to nowe działy. Przyszło jednak zmęczenie i znużenie... Może to zwykłe przesilenie wiosenne,  może zły nastrój jest podyktowany nieuchronnie zbliżającymi się trzydziestymi trzecimi urodzinami, a może zwyczajnie potrzebuję zmiany i konkretnej drogi? Z tą myślą zaczynałam czytać kolejne książki, które od miesięcy zalegają półki. Szukałam tej jednej, która spowoduje, że krew w żyłach się zburzy,  a świat zniknie sprzed oczu. Ciągle czułam głód i ciągle nie wiedziałam, jak go zaspokoić. Znajomi doradzają, abym nadal pisała bloga, a jednocześnie nie mają czasu, żeby się spotkać i porozmawiać, no chyba,że czegoś potrzebują... Za mną kilka trudnych tygodni w pracy, no kilka przede mną... Czas płynie, a ja czuje, że coś zgubiłam i nie wiem co. ta myśl mnie prześladuje...

.

.

.

Zmęczona życiem, włączyłam kabaret... Wybór padł na Neo-Nówkę i skecz "Niebo". Sowa Lucjana "Co z nami będzie, kiedy spotkamy się na zakręcie" obudziły w mojej głowie pewne pragnienie. Otóż przypomniałby mi o pierwszej miłości mojego życia i zapewniam Was, wcale nie chodzi o Lucjana ;), a o Biblię! Brzmi pompatycznie i wzniośle, ale tak nie jest. Od kilku tygodni coraz częściej i bliżej "kręcę się" wokół Biblii. Podchodzę i biorę ją do ręki, kartkuję i odkładam bojąc się, że gdy się zagłębię, przepadnę na długi czas. Strony są gorące i parzą w dłonie... Odkładam kolejny raz, bo przecież są ważniejsze rzeczy do zrobienia, inne książki do przeczytanie, bo przecież czytelnicy mojego bloga nie chcą zapewne słuchać i czytać o moich fascynacjach religią... A jednak Biblia jest zawsze tuż obok mnie, w zasięgu ręki...  Przeczytałam kiedyś u Szymona Hołowni, że trzeba przebywać w dobrym towarzystwie, aby być dobrym, trzeba nasiąkać optymizmem, czynić dobro i być po jasnej stronie mocy: "Jeśli będziesz siedział wyłącznie wśród ludzi psioczących na wszystko i widzących wszędzie zagrożenia – żebyś nie wiem jak był silny, w końcu trafisz do psychiatry albo zrobisz sobie lub komuś krzywdę" (cały artykuł).  Przyznaję, czuję się trochę, jakbym słuchała Mistrza Jody, ale cóż, jaki uczeń, taki mistrz...

.

.

.

.

.

.

Jaki to wszystko ma związek z moim blogiem i po co to wszystko piszę narażając się na kpinę i kolejne kliknięcia z oznacznika "lubię to" na "nie lubię"? Jestem zmęczona... Czas na powrót do korzeni... Nie chodzi przecież o to, by zrezygnować z prowadzenia bloga, albo, by sprzedać książki i zerwać kontakt ze znajomymi... Tak na marginesie - zlikwidowałam konto prywatne na Facebooku i czuję się z tym rewelacyjnie. Przynajmniej już nie śledzę mało wnoszących do mojego życia newsów od wątpliwych i już tylko wirtualnych znajomych, no i nie porównuję swojej "marnej" codzienności z prawdziwie "ciekawym" życiem innych... Ach i kilka dni temu wyrzuciłam telewizor. Dlaczego? Szkoda mi czasu i energii na zaprzątanie sobie głowy śmieciowymi informacjami, programami, czy filmami. Wracam do prostoty i ciszy, zwalniam tempo życia, żeby żyć na prawdę. A co z tą Biblią? Znów zaczęłam ją czytać - codziennie, systematycznie, rzetelnie i poważnie...  Nie robiłam tego od miesięcy... To skomplikowane, bo przez 8 godz. dziennie zawodowo zajmuję się Biblią i wszystkim, co z niej wynika, więc niby czytam... "Niby" robi wielką różnicę...  

.

.

.

.

.

.

.

.

Anna M.

.

.