Tak trudno zrozumieć

To tak bardzo boli

One budują codzienność zapachem domów,

gdzie rosół gorący, przetwory, kompoty.

Myją okna i drzwi starannie zamykają na noc,

by miast zasypiania - nasłuchiwać kroków.

Białe obrusy stroją stoły na święta,

odzież dla potrzebujących i rachunki co miesiąc.

Z kotem do weterynarza, potem wywiadówka.

A zdarzy się też iść na pogrzeb sąsiada.

Dumne ze łzami w oczach oglądają dyplomy

i z cichym bólem serca wracają z lotniska,

by cierpliwie czekać na pierwszą wiadomość,

wierne od wieków kapłanki domowego ogniska.

Ale ktoś, i to tak trudno zrozumieć,

to tak bardzo mnie przez całe życie boli,

ktoś kto wyszedł spod takich skrzydeł i chyba o czymś zapomniał,

Bo chce zabijać i niszczyć takie domy...

Patrzeć na grozę wojny z perspektywy domu -

to trudne, to boli...