Obudzeni bez specjalnej przyczyny, ciszą
Ogarniamy wzrokiem zmęczonym od snu
Szare świtu deski
Podłóg na legarach
Zimne, zastygłe pod nogami.
Wysuwamy drętwe palce
W kierunku ciepłego …
Dywan ociera się o stopy.
Zagłębiamy źrenice
Tam, gdzie jeszcze senne kąty
Szukają drugiego kapcia.
Coś kołysze naszą pamięć,
Przekomarza się
Z poplątaną projekcją.
Budzi czujność i mówi -
przestań, przestań...przestań.
I przestajemy być wybrańcami losu
Opuszczamy swoje ciepłe ołtarze
Niedawni łaskawcy i z bogów snu
Z naszym prawem wyboru
Stajemy się przekupnymi sędziami
We własnej sprawie.
Jak zwykle butni, okrutni, aroganccy,
Do granic realności
Dumni ze swojego - nic.
Teraz rozgrzeszeni
Strumieniem zimnej wody
Stoimy nadzy, pomarszczeni
W prawdzie lustra,
Bojąc się błysku światła,
Żeby nie spłoszyć motyla ułudy
Nie chcąc wiedzieć, że za chwilę
Znowu staniemy się
Ofiarami dźwięków – oszustów.
Podzieleni na dobro i zło
Ogarnięci strachem i pokutą
Wśród niezapłaconych rachunków
Słuchając obojętnych nam wyroków
Na zabójców żon
Matki kaleczące dzieci,
Dobrych ludzi katujących
Niechcianego, chorego psa.
Patrząc na kolorowe ciuchy
Wymuszanej konieczności.
Na podatki od złudzeń
Zamknięte w małych, pudełeczkach
Farmaceutycznego oszustwa
Straszeni bólem, który ponoć czeka.
Ale my - herosi już wyprostowani, bezczelni,
Wiemy czego się trzymać
Niedawni bohaterowie snu
Kochankowie, złodzieje, bogowie
Sprowadzeni do granic wyboru,
Otwieramy swoje szafki,
Zaparzamy kawę,
Kroimy wczorajszy chleb
Z nadzieją, że w słoiku
Zostało trochę miodu
Znowu gotowi do bitwy
Zakładamy zbroję
I stajemy w szranki
Żeby rzucić wyzwanie Bogu i Diabłu.
Zmęczony orszak cieni
Do walki z pokusą,
Dumni z naszego XXI wieku
Papierowi rycerze -protagoniści
obrazki z netu
I tylko obdarty kalendarz naradza się z kotem
co miał z tym wspólnego nasz sen i ile w nas - nas jeszcze zostało...
@Janusz D.