Tylko niektóre przymiotniki określają ludzką twarz.
Twarze
Pogodne, wesołe smutne, poorane, napiętnowane- to tylko niektóre przymiotniki, określające ludzką twarz. W latach trzydziestych ub. wieku modna była zabawa - jakoby naukowa teoria – zwana fizjonomiką. Wedle tej teorii na twarzy odbijają się cechy osobowości człowieka, zabawa polegała na określaniucharakteru człowieka na podstawie wyglądu jego twarzy. Na ćwiczeniach z psychologii w latach pięćdziesiątych ub. wieku. prezentowałem tę ciekawostkę historyczną Mówiłem też w wykładach w uniwersytetach trzeciego wieku. Pozostała mi w pamięci, teraz trafiłem na jej współczesną odmianę, także obudowaną jakoby naukowym warsztatem.
Wspominam te sprawę, bo pozostała mi w świadomości i nieraz łapię się na tym, że próbuje odgadnąć, kim może być przypadkowo spostrzeżona osoba. Nie mam jednak żadnej możliwości zweryfikowania swojego wniosku.
Coś w tym jednak jest. W autobusie poznaję po wyrazie twarzy, czy mogę odezwać się do siedzącej obok i z czym się spotkam. Nie zawsze jest to jednak trafne. Oceniona jako gotowa do nawiązania przygodnej rozmowy odwraca się bez słowa, oceniona jako do rozmowy niezdatna, sama ją nawiązuje. Gdzieś w lokalnej gazecie wyczytałem, że właśnie tramwaju czy autobusie łatwo nawiązują rozmowę ludzie w podeszłym wieku, jakoby młodsi do rozmowy nieskłonni. Zdarzyło mi się, że osoba uznana za całkowicie niezdatna do zdawkowego kontaktu okazała się przemiłym rozmówcą w hallu supermarketu. Inwalidzie na wózku wypadła puszka piwa. Podałem. Podziękował. „to mnie postawi na nogi- zażartował. Tak się zaczęła rozmowa, której wątkiem zapamietanym była twarz połowy człowieka. Stała się poczatkiem rozmowy z młodymi ludźmi pod hasłem" z tyłu liceum z przodu muzeum".