Na świecie jest blisko 70 milionów osób niesłyszących, jest liczba prawie dwukrotnie większa od populacji Polski.
Tylko w naszym kraju znajduje się blisko 470 tysięcy osób dotkniętych w mniejszym lub większym stopniu tą formą niepełnosprawności. Jest to liczba większa od populacji Gdańska. Trudno wyobrazić sobie miasto wielkości Gdańska wypełnione wyłącznie osobami niesłyszącymi lub niedosłyszącymi. Jednakże tylu właśnie Polaków zmagających się z tą formą niepełnosprawności, żyje na terenie naszego kraju.
Brak jednego ze zmysłów, w tym wypadku słuchu kwalifikuje tą grupę osób do grona niepełnosprawnych. W roku 1971 w Brukseli ustalono cztery przedziały w zależności od utraty słuchu mierzonej w decybelach.
- Pomiędzy 20 - 40 decybeli – Uszkodzenie Lekkie
- Pomiędzy 40 - 70 decybeli – Uszkodzenie Umiarkowane
- Pomiędzy 70 - 90 decybeli – Uszkodzenie Znaczne
- Powyżej 90 - Uszkodzenie Głębokie
Spośród osób z dysfunkcją słuchu potocznie wyróżniają się jednak dwie grupy. Pierwszą z nich są osoby niedosłyszące, które w mniejszym lub większym stopniu mogą korzystać z aparatów słuchowych do wzmocnienia uszkodzonego zmysłu słuchu. Drugą grupę tworzą osoby niesłyszące, czyli takie, których ubytek słuchu uniemożliwia rozumienie mowy nawet przy wsparciu aparatu słuchowego.
Dla obu tych grup komunikacja jest największą barierą i przeszkodą w zdobyciu pracy. Dzięki dotacjom i regulacjom PFRON (Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych) i optymalizacji kosztów jakie daje zatrudnienie osoby niepełnosprawnej, w tym osoby z dysfunkcją słuchu, zatrudnienie osób z tej grupy wzrasta.
Osoby z częściowym lub całkowicie uszkodzonym słuchem mają trudności ze zrozumieniem języka mówionego lub też całkowicie nie umieją się nim posługiwać. W ich komunikacji dużą rolę odgrywa zmysł wzroku. Po pierwsze daje on możliwość odczytywania mowy z ruchu warg. W tym przypadku wymagana jest widoczność twarzy osoby mówiącej, oraz wyraźne i poprawne wymawianie przez nią słów. Zasłanianie ust rękoma, poruszanie się w trakcie rozmowy i zbyt duża odległość w znacznym stopniu utrudnia ten rodzaj komunikacji. Należy jednak zdać sobie z tego sprawę, że nie wszystkie osoby z dysfunkcją słuchu potrafią odczytać mowę z ust i płynnie posługują się językiem polskim w mowie tak jak i w piśmie. Blisko 70% osób niedosłyszących i niesłyszących ma problem ze zrozumieniem języka polskiego w mowie i piśmie.
Najskuteczniejszą formą komunikacji dla tej grupy społecznej jest język migany SJM (system językowo migowy), oraz PJM, czyli Polski Język Migowy.
Język migany SJM nie jest osobnym językiem, posługuje się znakami języka migowego do wizualizacji języka polskiego. Za jego pomocą przekłada się każde słowo z języka polskiego na mig. Z jednej strony SJM jest łatwiejszy do nauczenia się i zrozumienia przez osoby pełnosprawne, które chcą porozumieć się z osobą niedosłyszącą, jak również osoby, które utraciły słuch w późniejszym momencie życia i które porozumiewały się wcześniej w języku polskim. Z drugiej strony dla większości osób niesłyszących SJM kojarzony jest negatywnie i postrzegany jako chaotyczny.
PJM jest językiem samym w sobie stworzonym przez i dla niesłyszących. Ma odrębną strukturę gramatyczną i słowa różniące się od tej występującej w języku polskim. W PJM ważną rolę odgrywa również mimika i mowa ciała.
Oba te języki czy też systemy, umożliwiają osobom niesłyszącym sprawną komunikację między sobą jak i osobami porozumiewającymi się dowolnym z nich. Problem powstaje jednak w codziennej interakcji z osobami, które nie porozumiewają się SJM ani PJM. Ten problem jest również głównym czynnikiem ograniczającym rynek pracy dla osób niepełnosprawnych.
Rozwiązanie może leżeć w nowych rozwiązaniach technologicznych. Technologia zagościła w dzisiejszych czasach na dobre i jest stosowana w codziennym życiu. Nowe postępy na polu bioniki umożliwiają powstawanie coraz skuteczniejszych implantów słuchowych, które dzięki innowacyjnej technologii docierają również do osób którym aparaty słuchowe poprzedniej generacji nie były w stanie pomóc. Zanim jednak ta wschodząca technologia będzie dostępna w powszechnym użyciu może minąć kilka lat. Istnieją naszczęście inne rozwiązania, które mogą pojawić się dużo szybciej.
Jednym z nich jest powstający automatyczny translator języka migowego powstający w warszawie. Projekt dofinansowany również przez PFRON zakłada stworzenie programy komputerowego zdolnego do tłumaczenia języka polskiego na SJM w czasie rzeczywistym. Przy użyciu komputerowej postaci (avatara), translator tłumaczyć będzie język migowy na słowa lub tekst, jak i słowa na gesty języka migowego.
Wszystko wskazuje na to, że stoimy na skraju przełomu, który umożliwi osobom niepełnosprawnym – nie tylko niesłyszącym - równe szanse na rynku pracy. Jednak już dziś dla pracodawców istnieje wiele korzyści płynących z zatrudnienia osoby niepełnosprawnej. Dofinansowanie do wynagrodzeń dla osób niepełnosprawnych i optymalizacja kosztów PFRON to tylko niektóre z nich. Jeżeli chcesz wiedzieć więcej kliknij TUTAJ.