Przez 500 lat od XIV wieku do 1945 roku nad miasteczkiem, które nazywamy dziś Świdwinem górowała majestatyczna kościelna wieża. Miasteczko nie było duże więc widać ją było z każdej ulicy.
Wieża przestała wznosić się nad miastem gdy Armia Czerwona uznała je za wrogie i czysto niemieckie, zgodnie z prawdą zresztą. Większość miasta ci stepowi barbarzyńcy – jak nazywano sowieckich sołdatów zniszczyli, jednak kościół pomimo utrącenia wieży się zachował, chociaż wygląda jakoś dziwnie.
Niedaleko tego dziwnego kościoła ustawiono po wojnie pomnik, który na początku przypominał o polsko – radzieckim braterstwie broni, a po ustąpieniu komunistów zadedykowany został ofiarom faszyzmu i stalinizmu. Wraz ze zmianą dedykacji nieudolnie przerobiono hełm jednego z żołnierzy na coś w rodzaju rogatywki.
Równi dziwnie jak kościół bez wieży wygląda świdwińska Kamienna Brama wśród PRL-owskich bloków postawionych w miejscu dawnej starówki.
Zamek Joannitów też jakoś przetrwał ostatnią wojnę, Armię Czerwoną i czasy PRL-u. Zmieniały się zajmujące go instytucje i firmy, ale być może dlatego że stoi sobie na uboczu, jego otoczenie nie zostało zaśmiecone i zeszpecone PRL-owską „architekturą”.
Przetrwała w Świdwinie również jedna z kilkunastu ocalałych w Polsce wież Bismarcka, chociaż nie jest wykorzystywana turystycznie ani w żaden sposób nie zagospodarowana.
