Dla samotnych.
Cztery ściany, tak jest ten świat poukładany.
Pokoje, domy i blokowiska.
Jadąc autem otacza mnie zewsząd,
Ścian ciasnota,
Nie widać przez nie świata,
Widać,
Tylko szyb przenikliwość.
W czterech ścianach siedzę sobie.
Myśli wiele, wiele pragnień,
Kto otworzy drzwi?
Kto pomoże wyjść na zewnątrz?
Nie widać końca samotności,
Widać,
Tylko smutek.
W czterech sianach jest wielu.
Milczą,
Odgradzają się od świata.
Czy im pomóc?
Czy pokazać czym jest przestrzeń?
Że życie nie jest trudne,
Żyjemy nie po to, by w miejscu pozostawać.
Jeśli natura to przestrzeń,
Jeśli my postawiliśmy ściany,
Czy nie przyszedł czas na zmiany?
Zburzmy ściany, zburzmy mury,
Wyjdźmy na zewnątrz za instynktem,
Za pragnieniami życia,
Za pragnieniem pozostawienia w niepamięć samotności.