„Artystą nie zostaje się z nadania, ale dzięki wewnętrznemu przekonaniu, że ma się jakąś misję do spełnienia, której nie wolno zignorować” – Łukasz Drewniak, krytyk teatralny

Ćwiertniewicz Grzegorz – Krystyna Sienkiewicz – różowe zjawisko. Wydawn. Marginesy 2015

o autorze:
Grzegorz Ćwiertniewicz jest doktorem nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Współpracował z Nową Siłą Krytyczną Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego w Warszawie, „Dziennikiem Teatralnym”, a także wortalem „Teatr dla Was”. Prowadzi blog społeczno-kulturalny w serwisie natemat.pl.
Publikuje m.in. w „Polonistyce”, „Teatrze”, „Kwartalniku Edukacyjnym”, „Dyrektorze Szkoły” i „Edukacji i Dialogu”.
Z zawodu recenzent teatralny. Z pasji – wielbiciel Krystyny Sienkiewicz.
O książce:
Życie zawodowe i prywatne Krystyny Sienkiewicz Ćwiertniewicz opisuje w siedmiu rozdziałach.
Pierwszy nosi tytuł „Cerowane marzenia” i opowiada o dzieciństwie aktorki, niełatwym bo naznaczonym wojną i utratą rodziców. Autor drobiazgowo opisuje dzieje rodziny, prostuje podawane dotąd fakty.
Opisując lata szkolne podaje ile Sienkiewicz opuściła godzin lekcyjnych, jakie miała stopnie i czy była punktualna.
Wspomina o tym, że na studiach nauczyła się nie tylko malarstwa ale i palenia papierosów.
Drugi – „Wolę Krzyże niż Paryże” to historia Studenckiego Teatru Satyryków, w którym bohaterka udzielała się jako plastyczka i aktorka.
Już od dziecka „chciałam coś przedstawiać, nie wystarczyło samo oddychanie”.
Odpowiadając na pytanie dlaczego nie została zawodową plastyczką żartobliwie odpowiada: „za ładna byłam, żeby stać przy sztaludze”.
Kolejny rozdział „Mocny tandem z Agnieszką Osiecką” opowiada o przyjaźni prywatno  -zawodowej obu pań.
Następne to „Na scenie ma energię małego dziecka”, „Panie co tu kręcą?, „Kabaret, estrada, radio i telewizja”, „Krystyna Sienkiewicz – komediantka liryczna”.
Ćwiertniewicz bardzo dokładnie prześledził życie prywatne i zawodowe aktorki. Sprawy osobiste są omawiane tylko w takim rozmiarze, aby to nikogo nie dotknęło. I słusznie.
Podaje mnóstwo szczegółów – czasem jest to nużące, np. w przypadku podawania pełnej obsady każdego spektaklu w jakim bohaterka występowała.
Cytuje wypowiedzi Sienkiewicz, jej znajomych, rodziny, recenzje z różnych spektakli, fragmenty ról, kilka tekstów piosenek jakie wykonywała i część listu od Agnieszki Osieckiej.
To opowieść o wciąż niezaspokojonym pragnieniu posiadania dużej rodziny. O mężach, córce, psach, kotach i aniołach.
Także o tym, że aktorka otacza się pozytywnymi ludźmi, dla niej poczucie humoru jest jedną z najważniejszych cech charakteru, łącznie z inteligencją i uczciwością.
A także o wielostronnym talencie, pracowitości, odpowiedzialności i według mnie – samotności.
Książka zawiera wiele zdjęć, kalendarium, przypisy, podziękowania a także podane są źródła ilustracji.
Możemy też przeczytać tekst listu od prezydenta Lecha Kaczyńskiego jaki Krystyna Sienkiewicz otrzymała z okazji 75. urodzin.
Lubiącym szczegółowe biografie polecam.