Obraz w sposób nieco przerysowany pokazuje jak jedna osoba, niebanalna i tajemnicza kobieta Alice potrafi tak skrupulatnie zaburzyć zwykły rytm życia strażnika więziennego JC.
Tych dwoje połączyła wspólna pasja - to tango, taniec skłóconych kochanków. Sala do prób tanecznych to
miejsce ich pierwszego, elektryzującego spotkania. Kolejne spotkanie to miejsce jego pracy – wiezienie,
do którego Alice przychodzi w odwiedziny do dwóch mężczyzn. Męża i kochanka. O tym, jak się można
zauroczyć w ciągu tak krótkiego czasu przekonuje się angażując się i łamiąc swoje dotychczasowe
zasady. Ponieważ jego zawodowa etykieta nie pozwala na to, żeby wchodzili w relacjami z rodzinami osób
osadzonych.
Laureat licznych nagród branżowych (Warszawski Festiwal, Festiwal Filmów w Wenecji). Alice to kobieta
spełniająca tylko swoje pragnienia i wszelakie zachcianki kosztem zafascynowanego nią mężczyzny. Bo
trzydziestolatka od zawsze prowadzi bardzo rozrywkowe życie.
Pointa reżysera Frederica Fonteyne'a wyraża się w krótkim zdaniu, że jako ludzie jesteśmy głupimi
istotami, do tego niegodnymi zaufania. Podkreśla też fakt, iż jesteśmy odwiecznie przekonanymi, że jest
zbyt późno, aby zawrócić z wcześniej obranej drogi.
Tango Libre to pełna pasji i gorących emocji historia tętniąca własnym życiem. Kobiecym życiem, z
męskim pierwiastkiem zaangażowania. Jest niezwykle sensualna.
Taniec jako mowa ciała, a zarazem uniwersalny język świata, nie mający żadnych granic pozostaje
najchętniej filmowanym motywem. Dodatkowym motorem do rozgrzewającej fabuły jest miłość oraz
namiętność kobiety do więcej niż jednego mężczyzny. Skomplikowane i wielokrotne złożone relacje
zawsze są w cenie filmowych scen na szkolnym, dużym ekranie.