CZY WARTO UŻYWAĆ PASTY DO ZĘBÓW Z FLUOREM?

 

Można nie wierzyć w New World Order i inne teorie spiskowe, nie da się jednak zaprzeczyć pewnym naukowo potwierdzonym faktom czy zapisom z lekarskich kartotek. A te mówią jedno – fluor jest trucizną. Jak każda trucizna, potrzebuje ona odpowiedniej dawki, by okazać się szkodliwą. Jednak w dzisiejszym, zanieczyszczonym świecie, źródeł, które dostarczają nam z różnych stron fluor mamy aż nazbyt wiele.

Fluor w jednej formie lata sobie w powietrzu, w innej znajduje się w glebie lub wodzie. Pobierają go rośliny, kumulując w sobie jego zawartość (zwłaszcza jeśli rosną na terenach uprzemysłowionych). Rośliny zjadane są przez zwierzęta, zwierzęta zjadamy my i łańcuch pokarmowy się zamyka, a fluor odkłada się (tak, odkłada!) w naszych organizmach. I co tam robi? Na pewno nie troszczy się o zdrowie naszych zębów…

Ale zacznijmy od początku:

W pierwszej połowie XX wieku, kiedy Wielkie Bogate Rodziny Ameryki (Rockefellerowie, Fordowie itd.) popierały politykę ograniczania przyrostu naturalnego, jedna z nich – Mellonowie, założyła fundację mająca na celu rozwój nauki i technologii. Badania sponsorowanych przez nich naukowców, przyniosły zaskakujące i obiecujące odkrycie, jakoby fluor miał chronić zęby i zapobiegać próchnicy. Fluor, czyli toksyczny produkt uboczny produkcji aluminium. Dziwnym przypadkiem rodzina Mellonów miała też w posiadaniu wielkie Amerykańskie Przedsiębiorstwo Aluminiowe… Badania kontynuowano, fluor promowano dalej, mimo obiekcji niezależnych naukowców. Kiedy poparcia tej kampanii udzieliła amerykańska służba zdrowia, społeczeństwo zaufało nowej metodzie i z jego przyzwoleniem rozpoczęto fluoryzację wody w Stanach. Opisując to skrótowo – za Stanami poszło jeszcze wiele innych państw, min. UK i państwa bloku komunistycznego, w tym Polska. Tam gdzie nie wprowadzono fluoru do wody, tam dostał się on w pastach do zębów i zabiegach dentystycznych, takich jak właśnie fluoryzacja. Może pamiętacie to z przedszkola lub podstawówki? Też przeszłam dwie czy trzy fluoryzacje w życiu…

Z grubej rury – pierwszymi specjalistami od masowego zastosowania fluoru byli naziści i komuniści. Ci pierwsi, po stworzeniu obozów koncentracyjnych, potrzebowali jakiegoś narzędzia kontrolującego w prosty sposób zachowanie więźniów. Pomogły im w tym wyniki badań, które wskazały, że dodawanie nawet niewielkiej ilości fluoru do wody sprawia, że osoby ją pijące stają się bardziej uległe i podatne na manipulację. Zaczęto więc masową produkcję fluoru do tych celów.Inne zastosowanie przyniosła farmaceutyka, czyli drugi największy biznes na świecie (po militariach, lub mniej oficjalnie – narkotykach).  Po II wojnie światowej rosło zapotrzebowania na środki psychotropowe, od łagodnych uspokajaczy po bardzo silne pacyfikatory. Stwierdzono więc, że idealnie do tego celu nada się fluor. Nieco wcześniej popularne było min. Valium, po badaniach  ‚wzbogacono’ je o fluor, otrzymując Rohypnol – bardzo silnie uspokajający środek. Podobnie było z kilkoma innymi lekami, z których utworzono bardzo silne kombinacje. Tak właśnie powstały środki, które powszechnie używane są w szpitalach psychiatrycznych i domach spokojnej starości (już wiemy, skąd słowo ‚spokojnej’ w tej nazwie…). To one sprawiają, że pacjenci i pensjonariusze tych ośrodków wydają się często tacy otumanieni, ospali, prosto mówiąc – mało kontaktują.

Aha – jest jeszcze jedno zastosowanie fluoru – trutki na różnego rodzaju gryzonie.

Fluor w małych dawkach działa bakteriobójczo i rzeczywiście ogranicza ilość bakterii żerujących na osłabionych zębach, ale – uwaga – wcale nie powstrzymuje przyczyny próchnicy, którą jest najczęściej niedobór wapnia. Dodatkowo udowodniono, że ochronne działanie (niskich dawek) fluoru na zęby jest skuteczne maksymalnie do 20 roku życia, przy zębach stałych przestaje działać. Pierwszym objawem nagromadzenia fluoru jest fluoroza, czyli małe plamki na zębach, początkowo jaśniejsze od reszty zęba, potem plamki te mogą szarzeć czy stawać się ciemnobrązowe, a ząb kruszeje.

mojstomatolog.com.hr

Jeśli fluoru jest jeszcze więcej, zachodzą zmiany w kościach, które też stają się kruche, bo wypierany jest z nich wapń. Organizm szybciej się starzeje, zachodzą zmiany w układzie nerwowym – spadek ilorazu inteligencji, zwiększona drażliwość i depresyjność, zmniejszenie odporności, alergie, zmniejszenie wchłaniania magnezu. O ile zdrowy organizm dorosłego stara się jeszcze jakoś z tym walczyć, to dzieciom jest już trudniej.

Po pierwszych masowych akcjach fluoryzacji posypały się pozwy sądowe, do sądu podany był też min. producent pasty Colgate. U dzieci zamiast wzmocnienia zębów doszło do ich przebarwienia, chropowatości, lub całkowitego zniszczenia (nadmierne dawki fluoru). Gorzej było w sytuacjach, kiedy fluor używany był podczas zabiegów dentystycznych u małych dzieci. Jako, że nie mają one wyrobionego nawyku wypluwania, nie kontrolują połykania (pasty, płynu do fluoryzacji), mogą przyswajać więcej fluoru. Po mediach krąży kilka przypadków, kiedy dzieci w krótszym lub dłuższym czasie po kontakcie z fluorem u dentysty dostały poważnej zapaści i zmarły w bólu… Było kilka wyroków w takich sprawach, min. dla asystentki stomatologa, która ‚zapomniała’ powiedzieć trzylatkowi, że musi wypluć płyn, którym posmarowano mu ząbki.

Badania prowadzone przez Harvard i jednocześnie chiński Uniwersytet Shenyang wskazały, że dzieci narażone na działanie fluorku, np. mieszkające w miejscach gdzie woda jest fluoryzowana, mają zauważalnie niższy poziom IQ i zdolności poznawcze od dzieci mieszkających poza tymi terenami. Wykazano też jak łatwo związki fluoru przenikają przez łożysko do płodu, zaburzając rozwój jego mózgu. Podobne badania przeprowadzano jeszcze później w Chinach, Indiach, swój wkład miał także Śląski Uniwersytet. Wszędzie wyniki jednoznacznie skazywały fluor jako winny zaburzeniom rozwoju i zdrowia, a także zmniejszający poziom inteligencji.

 

 

• 2 łyżki oleju kokosowego nierafinowanego,
• 4-5 łyżek sody kuchennej,
• 1/4 łyżeczki stewii w proszku,
• kilka kropel olejku miętowego.