W przelotnie zasłyszanych rozmowach przejawiał się jeden temat przewodni – czystek. Postanowiłam siętemu bliżej przyjrzeć.
Przychodzi czas, kiedy to sławetna zielona herbata spada z piedestału uwielbienia wśród zdrowych
naparów ziołowych. Na podium wskakuje niepozorny i nikomu dotąd nieznany czystek. Nie tak głośny i nie
tak rozpoznawalny, ale równie dobry.
Cistus incanus to niezwykłe zioło o bardzo szerokim spektrum działania. Przeciwdziała rozmaitym
infekcjom, wspomaga układ odpornościowy. Niektóre dane przekonują o jego dobroczynnym wpływie
również na choroby nowotworowe. Pamiętać należy, że raka nie leczy się ziółkami.
Czystek w swoim organicznym składzie zawiera spore ilości polifenoli, dlatego w rankingu na największą
ich zawartość przebija nawet czerwone wino. Polifenole są to silne przeciwutleniacze, będące wysokim
źródłom antyoksydacyjnym, czyli neutralizujące wolne rodniki, które odpowiedzialne są za powstawanie
wielu chorób. Zatrzymują stany zapalne powstające w organizmie.
Zapobiegają tworzeniu się blaszek
miażdżycowych, dzięki utlenianiu się złego cholesterolu. Mają również działanie antyalergiczne, poprzez
powolne uwalnianie histaminy. Potwierdziły się badania dotyczące przeroście prostaty. Czystek nie
zawiera niezdrowych substancji psychoaktywnych tj. teina, teofilina, teobromina. Zalecana już przez św.
Hildegardę z Bingen. Świetnie smakuje z dodatkiem miodu i soku z cytryny. Do osiągnięcia pozytywnych
rezultatów picia naparu czystka wymagany jest czas i staranna regularność.
Czystka lepiej traktować jako powszechnie dostępny suplement diety. Nie ma żadnych badań klinicznych
potwierdzających fakt leczenia chorób serca czy raka.
Zioła różnego typu, rodzaju i gatunku stosowane były już przez nasze prababcie, babcie. Kobiety w
tamtych czasach zajmowały się zbieraniem i suszeniem roślinek, które łaskawie podrzucała im Matka
Natura. Każdy listek, każda łodyżka, każde nasionko nosi w sobie określone właściwości dobrze wpływają
na zdrowie, nastrój i samopoczucie.
Wspomaganie się innymi środkami leczniczymi bywa pomocne, ale działa bardziej jak plecebo. Mimo tego
ziołolecznictwo toruje sobie drugi, prawie równorzędny nurt tuż obok standardowo rozwijającej się
medycyny.