Zjawisko to traktuje się jako klasyczny rodzaj wynaturzenia. Silne pobudzenie seksualne może prowadzićdo innych zaburzeń typu powolnego wyniszczenia organizmu.
O tym zjawisku mówi się wtedy, gdy notorycznie myśli się o seksie, mocno zaburzając codzienne życie, przeszkadzają w obowiązkach w pracy, często rozbijają rodziny. Posiada oddzielne nazwy dla obu płci. U
kobiet jest to nimfomania, u mężczyzn satyriasis, lub satyryzm.
Już co dwudziesty Polak jest uzależniony od uciech fizycznych, potocznie nazywane seksem.
Seksoholizm i jego pokrewne najczęściej dotykają osoby, które nie radzą sobie z własnymi emocjami.
Takie uzależnienie traktuje się jako poważne zagrożenie dla zdrowia, pracy, czy zrujnowania więzi z
bliskimi. Niesie za sobą groźne skutki, choć towarzysko przynosi więcej powodów do żartów niż płaczu i
brania tego zagrożenia na poważnie. A to duży błąd. Marginalizowanie problemu to również nie jest dobre
wyjście.
Większość specjalistów uważa, że hiperseksualizm jest formą zaburzenia obsesyjno - kompulsywnego.
Po odbytym stosunku u osoby hiperseksualnej zamiast euforii i uwalnianych endorfin pojawia się mocno
obniżony nastrój.
Do zaburzeń hiperseksualnych należą:
Uporczywa masturbacja
Notoryczne uwodzenie
Kontakty fizyczne
Nagminne oglądanie pornografii
Uczestnictwo w cyberseksie
Fantazjowanie erotyczne
Wszystkie tę czynności muszą mieć charakter po za wszelką kontrolą. Terapia odbywa się w systemie
poznawczo - behawioralnym. Tu wymaga się absolutnej abstynencji, poszukuje się również obszaru
zajętym seksem patologicznym.
Poszczególne etapy uzależnienia od seksu:
* uświadomienie sobie, gdzie leży źródło uzależnienia - najczęściej jest to bolesna trauma z dzieciństwa
* psychoedukacja - poznaje się w niej mechanizmy uzależnienia i wykonuje różne ćwiczenia praktyczne
* liczy się też duży nakład pracy ze strony uzależnionego
* ustala się obszary problemowe, by określić główny cel terapii wprowadzenie zmian w życie
Każde uzależnienie to spory problem również dla osób najbliższych względem tej uzależnionej. Wszelkie
negatywne konsekwencje dotyczą również rodziny i nadszarpniętych relacji. Często w terapii biorą udział
jej członkowie.
Po zakończonej terapii pacjent powinien otrzymać pełny pakiet informacji, dotyczących nowego stylu
życia. Uczy się sposobów radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Uczy się jak na nowo budować intymny
związek, gdzie seks daje radość i spełnienie dla obojga partnerów.
Nie da się określić jaka jest ilość standardowej potrzeby bliskości fizycznej. Zależna jest ona od
indywidualnego podejścia do własnej seksualności. Potrzeba seksu i rozładowania jest zupełnie normalną,
wypływającą z natury, rzeczą.
Niebezpieczne zaburzenie pojawia się dopiero wtedy, gdy biologiczne zaspokajanie dokonuje się
kilkanaście razy w ciągu np. jednej doby. Co powoduje, że inne potrzeby schodzą bardzo dalszy plan.
Hiperlibidemia, taka jest druga, obowiązująca oficjalnie nazwa, odpowiada za podwyższoną ilość
estrogenów w organizmie albo niewłaściwa praca przekaźników mózgowych. Jak większość
psychosomatycznych uzależnień tak i to leczy się przy udziale specjalisty i terapii leczenia tego typu
uzależnień.
Najważniejsze jest uświadomienie sobie tego problemu oraz ustalenie strategii do walki z niszczącym,
maniakalnym uzależnień. Jeden z wielu negatywnych skutków tak dużej rozwiązłości seksualnej jest łatwa
możliwość zapadnięcia na groźne choroby wenerycznej.
Okazuje się, że wybujały hiperseksualizm może mieć podłoże zaburzeń neurologicznych. Dzięki sieci
łatwy dostęp do seksu i to w systemie nawet 24 godzinnym jeszcze bardziej skłania do notorycznych
nadużyć czynności seksualnych.