Jak rozróżnić smutek od depresji? Nierozpoznana depresja może się odbić na zdrowiu i naszych relacjach z otoczeniem
W czasie mojej praktyki zawodowej spotykałam ludzi, którzy zmagali się z depresją myśląc, że są po prostu smutni. Spotkałam także ludzi, którzy przychodzili mówiąc, że mają depresją, a byli „tylko” bardzo smutni i zmartwieni. Większość ludzi nie widzi znaczącej różnicy między tymi dwoma psychicznymi stanami, bo główne objawy są takie same.
Jest to ogromny i niebezpieczny problem, ponieważ zamieszanie w ich rozróżnianiu może powodować lekceważenie poważnego stanu, który wymaga specjalistycznej pomocy ( depresja), a z drugiej strony nadmiernej reakcji na typowy, zwyczajny, chociaż niepożądany stan (smutek). Depresja ma daleko idące konsekwencje i to zarówno w zdrowiu psychicznym, jak i fizycznym oraz wpływa na długość życia.
Różnice między smutkiem a depresją
Mówi się, że smutek to problemy życia, a depresja to choroba mózgu. Smutek jest normalną ludzką emocją. Wszyscy go doświadczyliśmy i jeszcze nie raz go poczujemy.
Jest zwykle spowodowany jakąś trudną, bolesną sytuacją, albo rozczarowaniem. Innymi słowy odczuwamy smutek z powodu czegoś. Oznacza to również, że jeśli sytuacja się zmieni, nasze odczucie zranienia „zblednie”, albo po prostu kiedy przyzwyczaimy się do nowej sytuacji, nasz smutek zacznie zanikać.
Depresja nie jest normalnym stanem emocjonalnym. Jest chorobą psychiczną, która „atakuje” myślenie, emocje, postrzeganie i zachowanie. Będąc w depresji odczuwamy smutek z powodu wszystkiego albo bez powodu. Depresja nie musi wiązać się z jakąś trudną sytuacją, wydarzeniem czy stratą lub chociażby zmianą sytuacji, jako bodźcem wyzwalającym. Prawdę mówiąc, często zaczyna się bez wyraźnej przyczyny. Życie człowieka, patrząc z boku, może być całkiem w porządku, co sam może nawet potwierdzić, a mimo to czuje się okropnie.
Depresja oddziałuje na wszystkie aspekty życia, powodując, że wszystko wydaje się mniej interesujące, zajmujące, radosne, mniej ważne i wartościowe. Pochłania energię, motywację i możliwość doświadczania radości, zachwytu, satysfakcji, poczucia więzi i sensu. Wszystkie „progi” wydają się być niższe: człowiek łatwo się niecierpliwi, szybciej złości i frustruje, ale też szybciej załamuje i płacze. Potrzeba też więcej czasu, aby się uspokoić.
Symptomy depresji
Czy zetknęliście się z kimś chorym na depresję? A może zastanawiacie się czy i Was nie dopada? I słyszycie, albo sami radzicie komuś: „ staraj się być szczęśliwy”, „ wyrzuć to”, „to wszystko jest tylko w Twojej głowie”. Takie rady, chociaż dawane z serca i w dobrej wierze, niestety nie pomagają, a nawet powodują, że ktoś czuje się jeszcze gorzej. Spowodowane to jest niezrozumieniem problemu.
Żeby zdiagnozować depresję człowiek musi mieć pięć z następujących objawów w przeciągu przynajmniej dwóch tygodnii. Ważne jest tez zwrócenie uwagi na głębokość tych symptomów. Jednak zaznaczam, że jest to tylko orientacyjne przedstawienie. Do postawienia diagnozy konieczna jest konsultacja lekarza.
- Obniżony nastrój albo irytacja przez większość czasu.
- Spadek lub utrata odczuwania przyjemności lub zainteresowania większością aktywności, również takich, które do tej pory sprawiały przyjemność.
- Znaczące zmiany apetytu i wagi.
- Zaburzenia snu (za dużo lub za mało).
- Poczucie spowolnienia ruchów i poczucie zmęczenia.
- Poczucie ospałości, znużenia i braku energii właściwie przez cały dzień.
- Poczucie bezwartościowości albo nadmiernego poczucia winy.
- Doświadczanie problemów w myśleniu, utrzymaniu uwagi, koncentracji, kreatywności i podejmowaniu decyzji przez większość dni.
- Pojawiające się myśli o śmierci i samobójstwie.
Jeśli myślisz,że Ty albo ktoś z Twoich bliskich może zmagać się z depresją, nie zwlekaj – szukaj profesjonalnej pomocy.
Renata Raczyńska, psycholog, psychoterapeuta, Wrocław
Ps. Dlaczego parę osób uważa ten artykuł za spam? Proszę o wyjaśnienie, może coś mi umyka i mogę to poprawić.