Historia tych silników sięga lat 50-tych XX wieku.
To właśnie wtedy w Bydgoszczy, młody i nikomu nieznany inż. Henryk Niesobski, zapalony motorowodniak, podjął próbę konstrukcji i budowy silnika przyczepnego do łodzi motorowej. Na tamte czasy było to duże wyzwanie nie tylko technologiczne, ale przede wszystkim materiałowe. Produkcji tych silników podjęła się Spółdzielnia Pracy „Moto – Stal” w Bydgoszczy, której kierownikiem i szefem był inż. Niesobski. W latach późniejszych produkcję przejęły Warszawskie Zakłady Przemysłu Sportowego – Wytwórnia Silników w Bydgoszczy. Bydgoskie „NIESOBY” sprawdziły się w wyprawie naukowej na Spicbergen.
Produkowane były w różnych modelach i odmianach:
• ŁT – 125 – silnik dwusuwowy, jednocylindrowy, poj 125 cm³, moc 6 KM, tylko do łodzi turystycznych;
• ŁT – 125 W – silnik wyłącznie do wyścigów motorowodnych;
• ŁR - 125 K - silnik dwusuwowy, jednocylindrowy, poj 125 cm³, moc 6 KM, tylko do łodzi roboczych;
• ŁR – 125 D - silnik dwusuwowy, jednocylindrowy, poj 125 cm³, moc 6 KM, z długą kolumną, tylko do łodzi rybackich o wysokich burtach, używany na wodach przybrzeżnych i zalewowych;
• ŁT – 250 – silnik dwusuwowy, dwucylindrowy, poj 250 cm³, moc 12 KM;
• ŁT – 500 – silnik dwusuwowy, czterocylindrowy, poj 500 cm³, moc 25 KM, był to silnik prototypowy.
W okresie produkcji „NIESOBÓW” w latach 1956 – 1962 wyprodukowano:
ŁT 125 – 6000 sztuk
ŁR 125 K – 2500 sztuk
ŁR 125 D – 1500 sztuk
ŁT 500 – 5 sztuk
Rok 1960 był dużym wyróżnieniem dla konstruktora i wytwórni bydgoskiej, którą odwiedził syn niemieckiego konstruktora silników do łodzi wyścigowych – Riter Kenig.
Najbardziej popularnym silnikiem był model ŁT 125, użytkowany przez rzeszę turystów motorowodnych w całym kraju. Należy tu nadmienić, że inż. H. Niesobski opatentował swój silnik, dowodem tego jest Patent na Wynalazek z dnia 28 maja 1960 roku o numerze 43670.
Popularny Pan „NIESOB” to nie tylko silniki przyczepne ŁT. Z historią Wytwórni Silników w Bydgoszczy jest związana mało dziś znana historia silnika kajakowego „MEWA”, popularnego „poznaniaka”, późniejsza nazwa „WARTA”. Po zaprzestaniu produkcji silników w Poznaniu wg. konstrukcji Macherka (silnik o nazwie przedwojennej SM), został on odtworzony w roku 1962 przy pomocy inż. Niesobskiego w Bydgoszczy w zakładach przy ulicy Jasnej, tam gdzie produkowano popularne „NIESOBY”. Nazwano go „WARTA” S – 08. Był to silnik, dwusuwowy, jednocylindrowy, poj 123 cm³, moc 3,5 KM, silnik kajakowy, mocowany na burcie kajaka.
Na tym kończy się historia silników produkowanych w Bydgoszczy, w okresie powojennym.
Autor : Mariusz Krajczewski