Ty patrzysz, ja udaję, że nie widzę.
Ja patrzę, ty nie unikasz mojego wzroku.
Uśmiechasz się w sposób, który trudno opisać, moje serce bije szybciej.
Znikasz. Nie ma Cię.
Ja nie czekam, powoli zapominam.
Żyję, mam się dobrze.
Wtedy ty wracasz.
Znów wiem, że wcale nie ukradkiem na mnie patrzysz.
"Czy Ty mnie się przyglądasz, czy to moje nieuzasadnione wrażenie?"- pytam, jakbym nie znała odpowiedzi.
"Owszem. Jesteś chyba jedyną osobą w sali, która się tak uśmiecha. A to przyciąga wzrok. Dodatkowo jesteś bardzo ładną dziewczyną. Jednak niestety moje motywy nie są zapewne takie, jak mogłabyś się spodziewać, ponieważ raczej interesują mnie faceci."-odpowiedział, jak gdyby nigdy nic.
Jednak nie znałam odpowiedzi.
Lecz to zaskoczenie wbrew logice sprawia mi radość.
Jednak ten świat, nadal potrafi mnie zaskoczyć, a to już coś.
