Każdej nocy od początku wędrówkę zaczynają

Suną po niebie piękne nieloty

Bez piór

Bez skrzydeł

Umartwione niosą losy

Bezdźwięcznie w chaosie wirują

Choćby dalej i wyżej unieść się chciały

To tylko nieloty

Bez duszy

Bez wiary

I tak aż do świtu kręgi będą zataczały

Same sobie wolnością

I same sobie wolności granicami

Piękne nieloty

Z poszarpanymi marzeniami