Co naprawdę mnie interesuje, to czy Bóg miał jakikolwiek wybór przy tworzeniu świata.Albert Einstein
Według najnowszych badań wiek Wszechświata (na podstawie badań z 2015 roku) wynosi 13,798 ± 0,037 miliardów lat a jego widzialną średnicę ocenia się na ok. 91–93 miliardów lat świetlnych. Uważa się że o jego strukturze i dynamice ekspansji decydują trzy składniki; ciemna energia 68,3%, ciemna materia 26,8 % oraz zwykła materia 4,9 %. Aż 95,1 % naszego Wszechświata stanowią byty w zasadzie wirtualne, które swoją obecność objawiają tylko oddziaływaniem grawitacyjnym na zwykłą materię; przyciągającym – ciemna materia, odpychającym – ciemna energia, i to jest niestety cała wiedza o tych bytach. Od wielu lat pojawiają się alternatywne koncepcje rozwiązania problemu brakującego źródła grawitacji tej przyciągającej i odpychającej.
Falowa teoria grawitacji przewiduje istnienie grawitacyjnego efektu Dopplera w postaci dodatkowego przyspieszenia w trakcie radialnego ruchu materii w polu grawitacyjnym. Dla oddalających się mas to dodatkowe przyspieszenie Δg1 będzie równe;
Δg1=g0 (V/c+2(V/c) ² ) / (1+V/c)
Dla zbliżających się mas to dodatkowe przyspieszenie Δg2 będzie równe
Δg2 = g0 (-V/c+2(V/c) ² )/(1-V/c)
Niesymetryczność efektu Allaisa Δ Δ g.
Δ Δ g = Δg1- l Δg2 l =2(V/c) ² / (1- (V/c) ²)
Dla V << c Δ Δ g =2(V/c) ²
g0- przyspieszenie grawitacyjne dla orbity kołowej
V= dr / dt- prędkość radialna
c- prędkość światła
Ruch orbitalny dowolnej masy wywoływać będzie zmiany grawitacji w wytwarzanym cieniu, wynikający z sumowania przyspieszeń według praw Newtona wzmocniony niesymetrycznością efektu Allaisa którego charakter jest wyraźnie Dopplerowski <Efekt Allaisa i ciemna materia>.
.
g=g0+g1 (1+2(V/c) ²)
W przypadku gdy wirujące masy są po przeciwnych stronach lub tworzą układy podwójne, ich prędkość mijania będzie równa 2 V to przyrost g1 wyniesie j/n.
g=g0+g1 (1+8(V/c) ²)
W układach planetarnych te efekty są bardzo małe i chyba nie powodują zauważalnych konsekwencji ale w większych strukturach np. galaktykach spiralnych to wzmocnienie może być wielokrotnością grawitacji jasnej materii.
Poważnym problemem jest obliczanie wzmocnienia grawitacji dla takich struktur które można przyjąć jako struktury ciągłe (jest to daleko idące przybliżenie ale konieczne przy próbach obliczeń w skalach makro; galaktyki spiralne, ośrodek międzygalaktyczny gromad galaktyk czy choćby pierścienie Saturna), ale nawet takie założenie nie pozwala na wykonanie operacji całkowania tej struktury ponieważ pojawia się tutaj funkcja wykładnicza.
g=g0+gr (1+8(V/c) ²)(1+8(V/c) ²)(1+8(V/c) ²) …….(1+8(V/c) ²)
g=g0+gr (1+8(V/c) ²)n
To równanie można zapisać j/n.
Wydaje się że pojawia się tutaj pewna analogia do granicy ciągu Eulera której wynikiem jest niewymierna stała Eulera e=2,718281828459 będąca podstawą logarytmu naturalnego. Z całą pewnością ta analogia nie jest ścisła ponieważ z jednej strony mamy abstrakcyjną matematykę z nieskończonościami a z drugiej bardzo złożoną rzeczywistość fizyczną ale gdy wykonamy proste obliczenia otrzymujemy zdumiewający wynik.
CM-Ciemna materia.
CE-Ciemna energia
M- Materia zwykła
Dlaczego CM/M równa się 2e a CE/CM daje e, nie mam bladego pojęcia. Przypadek, fluktuacje kwantowe, efekty towarzyszące procesom inflacyjnym; być może.
Iwanowski Krzysztof
.