Niektórzy ludzie wzbogacają życie innych dzięki swym twórczym działaniom, robią właściwie to, co najbardziej lubią, i wcale nie chcą dzięki temu czegoś osiągnąć czy kimś się stać.

Mogą to być muzycy, artyści, pisarze, uczeni, nauczyciele lub architekci albo ludzie tworzący nowe struktury społeczne lub biznesowe (światłe przedsiębiorstwa) . Czasem przez parę lat sfera ich wpływu pozostaje niewielka, a potem nagle albo stopniowo do ich poczynań wpłynie fala mocy twórczej i ich działalność rozwinie się ponad wszelkie wyobrażenia, zagarniając także rzesze innych ludzi. W ich działaniu pojawi się teraz nie tylko radość, ale i intensywność, a wraz z nią kreatywność przekraczająca granice tego, co mógłby osiągnąć zwykły człowiek.

Radość, która towarzyszy pełnemu poddania się działaniu, zmienia się w poczucie ożywienia, kiedy to naprawdę cieszymy się tym, co robimy. Radość zastąpi miejsce zachcianek i to ona stanie się siłą motywującą działania. Odczuwając radość, łączymy się z uniwersalną mocą twórczą.

Kiedy kształtujemy chwilę teraźniejszą, ten najważniejszy punkt w naszym życiu, a nie przeszłość czy przyszłość, wówczas ogromnie wzrasta  zdolność radowania się tym, co robimy - a więc również jakość  życia .

Radość jest dynamicznym aspektem Istnienia. Gdy moc twórcza wszechświata staje się świadoma sama siebie, przejawia się jako radość. Aby cieszyć się tym, co robimy, nie musimy czekać, żeby w naszym życiu pojawiło się coś „znaczącego'.

W radości jest więcej znaczenia, niż kiedykolwiek można potrzebować. Syndrom „czekam, kiedy wreszcie zacznę żyć" to jedna z najbardziej rozpowszechnionych iluzji cechujących stan nieświadomości. Rozwój i pozytywna zmiana na poziomie zewnętrznym nastąpią w  życiu z większym prawdopodobieństwem wówczas, gdy już teraz będziemy czerpać radość z tego, co robimy, zamiast czekać, aż coś się zmieni, byśmy mogli zacząć się tym cieszyć. Nie prośmy swego umysłu o pozwolenie na odczuwanie tej radości . 

Radość Istnienia to radość bycia świadomym.

Przebudzona świadomość uwalnia się wtedy od ego i sama zaczyna rządzić  życiem. Możemy wówczas stwierdzić, że czynność, którą wykonujemy już od wielu lat, w sposób naturalny staje się o wiele ważniejsza, gdy świadomość nadaje jej mocy.

Ale nie pozwólmy, by uderzyło  to do głowy, ponieważ właśnie tam mogą się jeszcze skrywać pozostałości ego. Nadal jesteśmy zwykłymi ludźmi. Niezwykłe jest tylko to, co za naszym pośrednictwem przedostaje się do tego świata.