W poprzednim rozdziale podaliśmy algorytm obliczania wartości liczby na podstawie wzoru:
Cn-1Cn-2...C2C1C0 = Cn-1 pn-1 + Cn-2 pn-2 + ... + C2 p2 + C1 p1 + C0 p0
W zastosowaniach informatycznych korzysta się z innego rozwiązania, zwanego schematem Hornera. Właściwie schemat ten ma zastosowanie przy wyznaczaniu wartości wielomianu, lecz jeśli przyjrzymy się dokładnie powyższemu wzorowi, to na pewno zauważymy podobieństwo do wzoru na wartość wielomianu:
W(x) = an-1 xn-1 + an-2 xn-2 + ... + a2 x2 + a1 x + a0
Współczynniki ai dla i = 0,1,2,...,n-1 odpowiadają wartościom cyfr C. Natomiast kolejne potęgi zmiennej x to oczywiście potęgi podstawy p. Schemat Hornera wyznaczymy dla 5-cio cyfrowej liczby (dla n-cyfrowej zasada jest identyczna, jednakże uczniowie gubią się w rachunkach). Liczba zapisana jest w systemie pozycyjnym o podstawie p ciągiem cyfr C4C3C2C1C0 i ma wartość:
L = C4 p4 + C3 p3 + C2 p2 + C1 p1 + C0 p0
Ponieważ p1 = p oraz p0 = 1, powyższy wzór można nieco uprościć i zapisać go w postaci:
L = C4 p4 + C3 p3 + C2 p2 + C1 p + C0
Wyprowadzamy przed nawias wspólny czynnik p:
L = p (C4 p3 + C3 p2 + C2 p + C1) + C0
Zwróć uwagę, iż wyrażenie w nawiasie ma niższy stopień. Znów wyprowadzamy przed nawias wspólny czynnik p.
L = p (p (C4 p2 + C3 p + C2) + C1) + C0
I jeszcze raz:
L = p (p (p (C4 p + C3) + C2) + C1) + C0
I po raz ostatni:
L = p (p (p (p (C4)+ C3) + C2) + C1) + C0
Ze względu na przemienność operacji mnożenia otrzymany wzór możemy zapisać w postaci:
L = ((((C4) p + C3) p + C2) p + C1) p + C0
Teraz wartość liczby obliczamy wyliczając wartości wyrażeń w kolejnych nawiasach:
L0 = C4 - wartość początkowa
L1 = L0 p + C3 = C4 p + C3
L2 = L1 p + C2 = (C4 p + C3) p + C2 = C4 p2 + C3 p + C2
L3 = L2 p + C1 = (C4 p2 + C3 p + C2) p + C1 = C4 p3 + C3 p2 + C2 p + C1
L4 = L3 p + C0 = (C4 p3 + C3 p2 + C2 p + C1) p + C0 = C4 p4 + C3 p3 + C2 p2 + C1 p + C0Zwróć uwagę na sposób wyliczania wartości liczby. Wyraźnie widoczny jest pewien schemat postępowania. Najpierw za wartość liczby przyjmujemy C4. Następnie do wyczerpania pozostałych cyfr wykonujemy te same obliczenia: nową wartość otrzymujemy mnożąc poprzednią wartość przez podstawę systemu i dodając kolejną cyfrę. Rachunki kończymy po dodaniu ostatniej cyfry zapisu liczby.
Schemat ten nosi nazwę schematu Hornera.
Obliczyć za pomocą schematu Hornera wartość liczby piątkowej 4223213(5).
L0 = 4
L1 = 4 x 5 + 2 = 22
L2 = 22 x 5 + 2 = 112
L3 = 112 x 5 + 3 = 563
L4 = 563 x 5 + 2 = 2817
L5 = 2817 x 5 + 1 = 14086
L6 = 14086 x 5 + 3 = 70433 - koniec, ponieważ wyczerpaliśmy wszystkie cyfry4223213(5) = 70433(10).
Po co to wszystko jest potrzebne? Po pierwsze oszczędność w mnożeniu. Sprawdźmy. Dla pięciu cyfr musimy wykonać następujące rachunki przy zastosowaniu standardowego wzoru:
L = C4 p p p p + C3 p p p + C2 p p + C1 p + C0
Daje to w sumie 10 mnożeń i 4 dodawania. Ten sam rachunek schematem Hornera prowadzi do wykonania 4 mnożeń i 4 dodawań. Mniej mnożeń oznacza większą efektywność algorytmu Hornera ponieważ mnożenie zajmuje procesorowi komputera więcej czasu od dodawania. Drugą zaletą jest sposób przetwarzania cyfr. Bierzemy je kolejno jedna po drugiej z ciągu wejściowego aż do napotkania końca zapisu. Ponieważ taka kolejność cyfr jest zwykle zgodna z kolejnością ich przechowywania w łańcuchu tekstowym, zatem sposób ten daje nam kolejne przyspieszenie i uproszczenie działania algorytmu (w poprzednim algorytmie cyfry przetwarzaliśmy w kierunku odwrotnym poczynając od ostatniej w zapisie).
Podsumujmy podane dotychczas informacje w formie algorytmu.
Dane wejściowe
p - podstawa systemu pozycyjnego zapisu liczby p N, p {2,3,...,10} s - tekst zawierający ciąg znaków ASCII przedstawiających poprawny zapis liczby. Dane wyjściowe
Liczba L będąca wartością liczby o podstawie p i zapisanej w postaci ciągu znaków s. L N + {0}
Zmienne pomocnicze i funkcje
i - numery pozycji znaków w s, i N c - przechowuje wartość cyfry, c N + {0} kod(znak) - funkcja zwraca kod ASCII znaku długość(tekst) - zwraca liczbę znaków zawartych w tekście
krok 1: Czytaj p i s krok 2: L kod(s[1]) - kod("0") krok 3: Dla i = 2,3,...,długość(s) wykonuj kroki 4...5 krok 4: c kod(s[i]) - kod("0") krok 5: L L x p + c krok 6: Pisz L i zakończ algorytm.
Odczytujemy podstawę p systemu liczbowego, w którym zapisana jest liczba. Podstawa musi należeć do zakresu od 2 do 10. Następnie odczytujemy ciąg znaków s reprezentujących cyfry. W zmiennych łańcuchowych pozycje znaków są numerowane od 1 (w C++, Pythonie i JavaScript od 0) począwszy od strony lewej do prawej.
Po odczytaniu danych wejściowych inicjujemy zmienne robocze. Początkowa wartość liczby L ustawiana jest na wartość pierwszej cyfry zapisu. Zmienna i steruje pętlą iteracyjną. Wprowadzamy do niej indeks drugiego znaku odczytanego łańcucha s i rozpoczynamy pętlę.
Pętla wykonuje się o jeden raz mniej niż liczba znaków w łańcuchu s. W pętli wyznaczamy wartość kolejnej cyfry w c. Za nową wartość liczby L przyjmujemy poprzednią wartość pomnożoną przez p i zwiększoną o wartość cyfry c (schemat Hornera). Zwiększamy indeks i przechodzimy na początek pętli.
Po zakończeniu pętli w zmiennej L mamy wartość liczby. Wypisujemy ją i kończymy algorytm.
Poniższe, przykładowe programy są praktyczną realizacją omawianego w tym rozdziale algorytmu. Zapewne można je napisać bardziej efektywnie. To już twoje zadanie. Dokładny opis stosowanych środowisk programowania znajdziesz we wstępie. Programy przed opublikowaniem w serwisie edukacyjnym zostały dokładnie przetestowane. Jeśli jednak znajdziesz jakąś usterkę (co zawsze może się zdarzyć), to prześlij o niej informację do autora. Pozwoli to ulepszyć nasze artykuły. Będziemy Ci za to wdzięczni.
Na podstawie algorytmu tworzymy programy obliczające wartość liczby podanej w systemie pozycyjnym o podstawach od 2 do 10. Zwróć uwagę, iż algorytm nie sprawdza poprawności danych wprowadzonych przez użytkownika. Zastanów się nad sposobami usunięcia tej wady.
Wydruk z uruchomionego programu |
---|
Obliczanie wartości liczby zapisanej |
Microsoft Visual Basic 2005 Express Edition |
type="button"
value="Oblicz wartość liczby"
name="B1">
...
// Wyznaczanie wartości liczby zapisanej
// w systemie pozycyjnym o podstawie
// p równej od 2 do 10
//--------------------------------------
// (C)2005 mgr Jerzy Wałaszek
// I Liceum Ogólnokształcące
// im. K. Brodzińskiego
// w Tarnowie
//--------------------------------------
function main()
{
var s,p,L,c,i,t;
p = parseInt(document.frmhorner.inp_p.value);
s = document.frmhorner.inp_s.value;
t = "Złe dane";
if(!isNaN(p) && !(s==""))
{
L = s.charCodeAt(0) - 48;
for(i = 1; i < s.length; i++)
{
c = s.charCodeAt(i) - 48;
L = L * p + c;
};
t = s + "(" + p + ") = " + L + "(10)";
};
document.getElementById("out_t").innerHTML = t;
}
Podsumowanie
Wyznacz ilość mnożeń i dodawań przy obliczaniu wartości n cyfrowej liczby za pomocą schematu Hornera. Określ złożoność obliczeniową tego algorytmu. Porównaj otrzymane wyniki z wynikami uzyskanymi dla algorytmu podanego w poprzednim rozdziale.Dokument ten rozpowszechniany jest zgodnie z zasadami licencji GNU Free Documentation License.
Źródło: mgr Jerzy Wałaszek